Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.

	♠ J ♥ QJ4 ♦ K106542 ♣ 1084
♠ K75 ♥ 987632 ♦ AQ7 ♣ J		♠ A10983 ♥ A5 ♦ J9 ♣ K532
	♠ Q642 ♥ K10 ♦ 83 ♣ AQ976

albo:

¹ inwit do końcówki z fitem pikowym

Karta W jest graniczna, zalicytowanie z nią tylko 2♠ to trochę za mało, natomiast zapowiedzenie inwitowych 2BA – nieco za dużo; w rozdaniu tym będą zatem grane częściówki w piki – zarówno na szczeblu dwóch, jak i na wysokości trzech. Będzie to jednak miało kapitalne znaczenie, gdyż 2♠ jeszcze bezproblemowo wychodzą, podczas gdy 3♠ można już położyć. I to w zupełnie nietrudny sposób. Przeciwko pikowej grze E obrońca S zaatakuje najprawdopodobniej blotką karową. Rozgrywający dołoży ze stołu blotkę, a N weźmie tę lewę ♦K i odwróci – powiedzmy – w kiera. To zresztą będzie bez znaczenia, nawet bowiem jeśli rozgrywający wyrzuci na dziadkową ♦D kiera z ręki, potem zatem – gdy S przebije trzecie karo – nie odda lewy atutowej (ściągnie bowiem ♠A, a potem wyimpasuje e-S-owi ♠D), to i tak nie będzie miał czym przebić trefli z ręki (i nawet zdobycie ośmiu wziątek stanie pod znakiem zapytania). Najprawdopodobniej E szybko przygotuje sobie więc przebitkę treflową w dziadku i pogodzi się z oddaniem nawet dwóch lew atutowych. Weźmie wówczas cztery piki z ręki, dwie treflowe przebitki na stole, karo oraz kiera. A odda ♦K, karową przebitkę w ręce obrońcy S, naturalną lewę atutową oraz dwa trefle. Dlatego też w turniejowych protokołach tego rozdania będą obecne zarówno zapisy w wysokości 110 punktów dla WE, jak i pięćdziesiątki po przeciwnej burcie. Warto zauważyć, iż strona WE mogłaby zupełnie bezproblemowo wziąć dziewięć lew, grając w kiery (do bezwzględnego oddania miałaby bowiem wówczas jedynie dwie lewy atutowe, karo oraz trefla), kontraktu w ten kolor w zasadzie nie ma jednak jak osiągnąć.

Minimaks teoretyczny: 3♥(WE), 9 lew ; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (NS);

♦ – 8 (NS);

♥ – 9 (WE);

♠ – 8 (WE);

BA – 7 (E!).