Rozdanie 1; rozdawał N, obie przed partią.

	♠ J 10 8 ♥ K 9 5 4 2 ♦ 8 7 6 ♣ A 5
♠ A K 5 ♥ == ♦ A 9 4 3 ♣  K Q 9 6 4 3		♠ Q 2 ♥ A J 10  6 3 ♦ K Q J ♣ J 8
	♠ 9 7 6 4 3 ♥ Q 7 ♦ 10 5 2 ♣ 10 7 2

¹ minimum otwarcia, 12–14 PC, nie przyrzekają wydłużenia kierowego

² forsujące, powtórzenie trefli – 3♣ – nie forsowałoby, podczas gdy rebid odpowiadającego 3♦ sugerowałby albo bardzo duży układ w kolorach młodszych, albo/i brak stopera bezatutowego w czwartym kolorze – pikach

³ sześć kierów

⁴ pewne niedolicytowanie karty, W decyduje się jednak na taką zapowiedź ze względu na renons w partnerowych kierach oraz – jak mu się w tym momencie wydaje – ogólnie misfitowy charakter rozdania

⁵ E sprzedał już sześć kierów, nie ma zatem teraz mowy o ewentualnym przeniesieniu na 4♥

Tak lub bardzo podobnie potoczy się licytacja na wielu stołach październikowego turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2010, zatem ostatecznym kontraktem staną się tam 3BA(W). Przeciwko tej grze obrońca N wyjdzie najprawdopodobniej ♠W, więc rozgrywający łatwo wyrobi sobie trefle i skompletuje dwanaście wziątek (pięć treflowych, cztery karowe oraz trzy pikowe), czyli zrobi nielicytowanego (a także licytowanego) szlemika. Protokoły rozdania zdominują przeto zapisy w wysokości 490 punktów dla WE. Tylko pierwszy wist kierowy – po licytacji, jaka będzie miała miejsce, niezwykle mało prawdopodobny – ograniczyłby rozgrywającego do zawsze mu należnych jedenastu wziątek i zapisu w wysokości 460 dla jego strony.

Na linii WE jest natomiast zawsze możliwy do zrealizowania szlemik treflowy, a także karowy. Renons kierowy w ręce W sprawi bowiem, iż rozgrywający gry premiowej nie odda lewy kierowej, broniący dostaną tylko wziątkę na ♣A. Osiągnięcie tego kontraktu – znakomitego z teoretycznego punktu widzenia – nie będzie jednak łatwe. Wprawdzie zawodnik W posiada pełną nadwyżkę honorową ponad wskazane minimum siły, będzie się jednak obawiał wyjścia z licytacją powyżej szczebla 3BA ze względu na renons w kolorze podstawowego longera w ręce partnera oraz – z jego punktu widzenia w momencie podejmowania kluczowej decyzji – ogólnie misfitowy charakter rozdania. Jeśli już musiałbym zaproponować licytację do szlemika prowadzącą, byłaby to sekwencja następujaca…

¹ minimum otwarcia, 12–14 PC, nie przyrzekają wydłużenia kierowego

² forsujące, powtorzenie trefli – 3♣ – nie forsowałoby, podczas gdy rebid odpowiadającego 3♦ sugerowałby albo bardzo duży układ w kolorach młodszych, albo/i brak stopera bezatutowego w czwartym kolorze – pikach

³ sześć kierów

⁴ naturalny inwit do szlemika

⁵ przyjęcie zaproszenia partnera, ale jednocześnie scedowanie nań decyzji w kwestii wyboru miana ostatecznego kontraktu.

Jak już jednak wspomniałem, inwit 4BA ze strony odpowiadającego byłby posunięciem mocno ryzykownym. Jeśli już jednak gracz W na taki krok by się zdecydował, jego partner zaproszenie to by przyjął. A gdyby jeszcze użył do tego celu zapowiedzi 5BA, po której udałoby się uzgodnić trefle, byłoby po prostu wspaniale. Inna sprawa, że także szlemik w bez atu zostałby raczej zrealizowany, obrońca N na ogół nie zawistowałby bowiem przeciwko niemu w kiera…

Minimaks teoretyczny: 6♣(WE), 12 lew albo 6♦(WE), 12 lew; 920 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 12 (WE);

♦ – 12 (WE);

♥ – 10 (WE);

♠ – 9 (WE);

BA – 11 (WE).