Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.

	♠ Q98642 ♥ AQ4 ♦ 9 ♣ 1074
♠ AJ ♥ J10752 ♦ AJ10 ♣ K92		♠ K10753 ♥ 863 ♦ K432 ♣ 8
	♠ == ♥ K9 ♦ Q8765 ♣ AQJ653

¹ duża dysproporcja pomiędzy treflami i karami, można też więc rozpocząć w Naszym Systemie od 1♣, we Wspólnym Języku 1♦ wydaje się jednak najmniejszym złem, otwarcie 1♣ na treflach mówiłoby bowiem o sile 15⁺ PC, podczas gdy po alternatywnych precisionowskich 2♣ partner nie spodziewałby się aż tak dużego układu

² układ 5⁺♦–5⁺♣

³ kolejne wydłużenie treflowe

Rozdanie to może sprawić parom NS trochę kłopotu, a rozpocznie się on już w chwili wyboru przez zawodnika S otwarcia. Na ogół zacznie on od 1♦, a trefle pokaże w następnym okrążeniu. W każdym razie gracze NS powinni zorientować się, że mimo dobrze zafitowanych trefli brak im bilansu na końcówkę, i zatrzymać się co najwyżej w 4♣. Być może nawet będą musieli zgłosić tę zapowiedź, aby przelicytować nią 3♥ gracza E.

Rzeczywiście, ten ostatni kontrakt [3♥(W)] mógłby zostać położony maksymalnie bez jednej, więc nawet z – niezbyt realną – kontrą dałoby to stronie NS tylko 100 punktów. Tymczasem 4♣ z naturalnej ręki S łatwo wychodzą – rozgrywający odda karo, a potem przebije na stole dwie karty tego koloru. Zdobędzie zatem siedem wziątek atutowych (pięć w ręce oraz dwie karowe przebitki w dziadku) i trzy kierowe. Burtę NS ozdobią zatem liczne wpisy w wysokości 130 punktów. Gwoli absolutnej ścisłości, jeżeliby jakimś cudem rozgrywka kontraktu treflowego dostała się w ręce zawodnika N, mógłby on zostać położony po pierwszym wiście w (singla) atu.

Minimaks teoretyczny: 4♣(S!), 10 lew; 130 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (S!);

♦ – 6 (NS, WE!);

♥ – 8 (WE);

♠ – 7 (S!);

BA – 7 (WE).