Rozdanie 12; rozdawał W, po partii NS.

	♠ A104 ♥ 6532 ♦ 82 ♣ 7654
♠ Q985 ♥ QJ87 ♦ AJ9 ♣ A10		♠ KJ72 ♥ 94 ♦ K10653 ♣ 92
	♠ 63 ♥ AK10 ♦ Q74 ♣ KQJ83

¹ jeśli tylko system pozwala na takie podniesienie z kartą tak słabą honorowo (a dzisiaj na ogół pozwala; ręce silniejsze licytuje się natomiast przez kontrę)

² z układową ręką trzeba się przepchnąć, zwłaszcza w korzystnych założeniach

Rzecz jasna, jeśli zawodnik N nie podniesie koloru partnera do szczebla trzech, licytacja wygaśnie w 2♠. Tak czy owak, częściówka w piki, na szczeblu dwóch albo trzech, będzie w tym rozdaniu kontraktem standardowym. Przeciwko tej grze obrońca S zaatakuje oczywiście ♣K. Rozgrywający zabije pierwszą albo drugą lewę pikową, po czym zagra w atu, a następnie w kiery, w ten drugi kolor z ręki rzecz jasna. Ponieważ gracz S ma w kierach nie tylko asa z królem, ale taż – na wszelki wypadek – dziesiątkę, E wyrobi sobie w nich dwie wziątki – na dziadkową damę z waletem. I tak da mu to jednak łącznie tylko osiem wziątek (trzy pikowe, dwie kierowe, dwie karowe oraz treflową) – w pogoni za ewentualną lewą dziewiątą nie obędzie się więc bez trafiania ♦D. Najprawdopodobniej rozgrywający sobie z tym zadaniem poradzi, poszuka bowiem tej figury w ręce e-S-a – zawodnika, który wszedł do licytacji na szczeblu dwóch w założeniach niekorzystnych. Protokoły rozdania zdominują więc wpisy w wysokości 140 punktów dla WE, trafią się tam jednak również tak stodziesiątki dla tej strony, jak i setki po przeciwnej linii. Oczywiście dla strony WE najlepiej byłoby skontrować przeciwnikom 3♣ i położyć je bez jednej, za magiczne 200. To jednak (czytaj: skontrowanie) nie będzie w zasadzie, przynajmniej w sposób racjonalny, możliwe.

Minimaks teoretyczny: 3♠(WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (NS);

♦ – 9 (WE);

♥ – 7 (WE);

♠ – 9 (WE);

BA – 6 (WE).