Rozdanie 24; rozdawał W, obie przed partią.

	♠ Q1074 ♥ 10942 ♦ J2 ♣ 864
♠ 98 ♥ Q53 ♦ Q10983 ♣ AJ5		♠ J652 ♥ AKJ8 ♦ A7 ♣ 1072
	♠ AK3 ♥ 76 ♦ K654 ♣ KQ93

albo:

¹ naturalne, 15–18 PC w składzie zrównoważonym

² ratunkowa (jako że po wejściu, a nie otwarciu 1BA)

Jeżeli strona WE będzie zdana wyłącznie na własne siły, jej licytacja wygaśnie w 1BA(W). Powiedzmy, iż przeciwko tej grze N wyjdzie blotką pikową, a jego partner – po wzięciu pierwszej lewy ♠K odwróci w ♣K. Rozgrywający zabije ♣A w ręce i prawidłowo rozegra kara: asem, a następnie blotką do damy (asekuracja przed drugim ♦W u N, czyli konfiguracją akurat w rozdaniu istniejącą). Potem – gdy S dostanie się do ręki na ♦K – broniący będą mogli odebrać jeszcze tylko ♣D oraz dwa piki, w sumie zdobędą zatem osiem wziątek. Proszę wszakże zwrócić uwagę na fakt, iż gdyby przeciwko 1BA(W) obrońca N wyszedł pasywnie w kiera (czy w karo?), rozgrywający wyrobiłby sobie kara i mialby już pewne dziewięć wziątek (cztery kierowe, cztery karowe i ♣A).

Na niejednym stole październikowego turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2010 gracz S zamelduje się jednak w licytacji naturalnym 1BA. I będzie już mógł zostać na wszystko skontrowany i boleśnie obłożony. Po oczywistej siłowej kontrze W – N zgłosi bowiem ratunkową rekontrę i NS wylądują w 2♣ albo 2♠, w obu wypadkach na siedmiu atutach i w obu wypadkach z kontrą. Każda z tych gier będzie mogła zostać dosyć łatwo położona bez dwóch, za 300, a to przeskoczy wszystkie zapisy za częściówki. Zatem najpopularniejszymi zapisami w protokół tego rozdania będą 150, 120 oraz 300 dla strony WE.

Minimaks teoretyczny: 3♥(WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 9 (WE);

♥ – 9 (WE);

♠ – 7 (WE);

BA – 8 (WE).