Rozdanie 8; rozdawał W, obie przed partią.

	♠ A7 ♥ A72 ♦ Q1098 ♣ AJ75
♠ 963 ♥ 10 ♦ AK7653 ♣ 842		♠ K42 ♥ K985 ♦ J2 ♣ KQ96
	♠ QJ1085 ♥ QJ643 ♦ 4 ♣ 103

¹ stayman

² brak starszych czwórek

³ nieforsujące na czwórce albo piątce kierowej i „czymś jeszcze” (bądź – według innego ustalenia – ze składem 5♥–4♠), w pierwszym czytaniu odpowiadający ma wybrać pomiędzy kierami (pasując) albo pikami (zgłaszając 2♠)

Tak właśnie powinno się licytować słabe ręce w składzie 5–5, a także 5–4, na kolorach starszych, jest to w zasadzie pewna droga do znalezienia optymalnej częściówki. W tym rozdaniu zatem najpopularniejszym kontraktem powinny być 2♥(S), na którą rozgrywający odda po jednej lewie w każdym z kolorów; zrealizuje go zatem z nadróbkę. Grając w piki, NS zdobyliby natomiast tylko osiem, a w bez atu – siedem wziątek, po optymalnej obronie rzecz jasna. Na przykład, aby ograniczyć grającego w bez atu zawodnika N do siedmiu lew, E musiałby oddać pierwszy wist w ♣K/D, a jego partner – dołożyć w pierwszej lewie ♣4 albo ♣2…

Najczęściej w protokołach tego rozdania pojawi się zatem wpis w wysokości 140 dla NS, za wzięcie przez tę stronę dziewięciu lew w kiery.

Minimaks teoretyczny: 3♥(NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 8 (WE);

♥ – 9 (NS);

♠ – 8 (NS);

BA – 7 (NS).