Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.

27	♠ K4 ♥ 96 ♦ AK1087 ♣ AJ98
♠ AQ102 ♥ AKQ543 ♦ 4 ♣ 64		♠ J98653 ♥ == ♦ QJ9 ♣ K753
	♠ 7 ♥ J10872 ♦ 6532 ♣ Q102

Nasz System:

¹ zapowiedź 2♠ forsowałaby, E rozpoczyna zatem od tej odzywki, aby w następnym okrążeniu (na przykład po 2♣, 2♦ czy 2♥ partnera) zalicytować nieforsujące 2♠

² zapowiedź z bilansu, do hipotetycznych czterech pików w ręce partnera…

³ … którą ten ostatni – z singletonem w pikach i układem 6430 – z radością i rozkoszą podnosi do szczebla dogranej

Wspólny Język:

¹ naturalne, nieforsujące

Niezależnie od stosowanego systemu licytacyjnego strona WE nie powinna mieć w tym rozdaniu żadnych problemów z dojściem do optymalnych 4♠; będzie to zatem kontrakt absolutnie standardowy. Przeciwko 4♠(WE) obrońca N zaatakuje ♦A, a jego partner – jeśli to na niego spłynie ten przywilej – blotką karową, w kolor zgłoszony przez e-N-a. Potem obrońcy wezmą jeszcze lewę na ♣A (od razu albo później – gdy N przebije trzecią lewę kierową rozgrywającego królem atu – to będzie bowiem ostatni moment na odebranie ♣A, inaczej rozgrywający wyrobi sobie dwoma przebitkami kierową fortę i pozbędzie się na nią z dziadka ostatniego trefla) oraz ♠K. Zdecydowanie najpopularniejszym wpisem w turniejowy protokół tego rozdania będzie zatem 420 punktów dla WE.

Minimaks teoretyczny: 4♠(WE), 10 lew; 420 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 8 (NS);

♥ – 8 (WE);

♠ – 10 (WE);

BA – 7 (WE).