Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.

	♠ AQJ542 ♥ J74 ♦ A10 ♣ 86
♠ 763 ♥ == ♦ Q87542 ♣ KQ102		♠ 98 ♥ AKQ109852 ♦ KJ ♣ 7
	♠ K10 ♥ 63 ♦ 963 ♣ AJ9543

¹ po pasie partnera zalicytuje tak w zasadzie każdy posiadacz tej karty; jakiekolwiek wymądrzanie się na temat, w jaki sposób zatrzymać się tu „naukowo” w 3♥, byłoby więc czystą hipokryzją

² otwarcie e-N-a padło na trzeciej ręce w założeniach korzystnych, nie ma więc mowy o czymkolwiek innym niż pasie (np. o kontrze)

W będzie po pasie, jego partner będzie zatem wiedział, iż szlemik prawie na pewno im nie wychodzi. Aby bowiem E mógł zrobić 6♥, jego partner musiałby pokryć 2,5–3 z jego 3,5–4 przegrywających, i to wysokimi honorami: asami i królem, co w zasadzie nie będzie możliwe, szczególnie po wskazanym wiście pikowym. Końcówkę kierową zapowie wszakże prawie każdy posiadacz ręki E.

Cóż, w tym wypadku i to okaże się jednak za wysoko, rozgrywający będzie bowiem musiał oddać dwa piki i dwa asy w kolorach młodszych. I to (tylko bez jednej) jedynie pod warunkiem, iż zagranie trzeci raz w piki przez N (po uprzednim odebraniu przez obrońców ♣A i ♦A, a przynajmniej tego ostatniego) przebije w ręce dziesiątką, a nie figurą. Turniejowe protokoły tego rozdania zdominują więc absolutnie wpisy w wysokości 100 punktów dla strony NS.

Minimaks teoretyczny: 3♠(NS) z kontrą, 8 lew albo 3BA(S!) z kontrą, 8 lew; 100 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (S!);

♦ – 8 (WE);

♥ – 9 (WE);

♠ – 8 (NS);

BA – 8 (S!).