Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.

30	♠ KQ106 ♥ A106 ♦ K82 ♣ 1065
♠ AJ ♥ J853 ♦ 654 ♣ Q432		♠ 74 ♥ K72 ♦ AJ3 ♣ AK987
	♠ 98532 ♥ Q94 ♦ Q1097 ♣ J

¹ bardzo marne 8 PC, stąd pas, a nie stayman

albo:

¹ dla superortodoksów

Najpopularniejszym kontraktem w tym rozdaniu będzie 1BA(E), jedynie od czasu do czasu zostanie on podniesiony przez partnera otwierajacego do 2BA. Przeciwko takiej grze S zaatakuje blotką pikową. Rozgrywający zabije pierwszą albo drugą lewę ♠A (N powinien zachować ♠6 – jako pewne, nieblokujące koloru dojście do ręki partnera) – i grając tylko 1BA, być może po prostu ściągnie swoje siedem lew (oprócz ♠A – pięć treflowych oraz ♦A), aby na pewno zapisać po swojej stronie 90 punktów. Zorientuje się bowiem, iż przeciwnikom wychodzą w tym rozdaniu 2♠, a może nawet 3♠. Jeżeli jednak ostatecznym kontraktem będą 2BA(E), rozgrywający na pewno pójdzie na jego wygranie, zagra zatem ze stołu – od razu albo po ściągnięciu dwóch-trzech lew treflowych – w kiera, do króla w ręce. A że ten zdobędzie wziątkę, kontrakt 2BA zostanie zrealizowany. A zapis w wysokości 120 punktów dla WE będzie tym bardziej cenny, gdy potwierdzi się, iż na linii przeciwnej są do wygrania 3♠, warte 140 punktów – a jednocześnie jest to najwyższy kontrakt, jaki rozdaniu w tym jest w stanie zrealizować którakolwiek ze stron. Cóż, NS są jednak wyraźnie słabsi honorowo od swoich przeciwników (17 PC : 23 PC), nic przeto dziwnego, iż w rozdaniu tym (prawie na pewno) nie zabiorą głosu w licytacji. A turniejowe protokoły tego rozdania zdominują wpisy w wysokości 120 i 90 punktów dla WE, bez wątpienia z przewagą pierwszego z nich.

Minimaks teoretyczny: 3BA(WE) z kontrą, 8 lew; 100 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (WE);

♦ – 7 (NS);

♥ – 8 (WE);

♠ – 9 (NS);

BA – 8 (WE).