Rozdanie 17; rozdawał N, obie przed partią.

	♠ AQJ98753 ♥ Q5 ♦ 10 ♣ 43
♠ 2 ♥ A10 ♦ AKQ632 ♣ K986		♠ K10 ♥ K9843 ♦ J95 ♣ A102
	♠ 64 ♥ J762 ♦ 874 ♣ QJ75

Oto przeogromna siła rażenia wysokich otwarć zaporowych: na linii WE wychodzą dwa szlemiki: w kara (rozgrywający wyrobi sobie dwoma przebitkami fortę kierową i na nią oraz na ♠K pozbędzie się z ręki dwóch blotek treflowych; weźmie zatem sześć lew karowych, ♥A K, kierową fortę, ♠K oraz dwa górne trefle) oraz w bez atu (wyraźnie mniej szansowny od karowego, możliwy jednak do zrealizowania na kierowo-treflowym przymusie przeciwko S), tymczasem po ze wszech miar oczywistym otwarciu e-N-a 4♠ gracz E spasuje, a jego partner zalicytuje 5♦. I na prawie każdym stole E odpasuje je, a nie podniesie do 6♦ ani tym bardziej nie skoczy na 6BA. W mógł bowiem zapowiedzieć swoje 5♦ z bardzo różnymi rękami, szczególnie przed partią, na przykład z ♦A K D x x x x i niczym więcej z boku (w ataku, w obronie bądź w atako-obronie, czyli na wszelki wypadek). Nic zatem dziwnego, iż turniejowe protokoły tego rozdania zdominują wpisy w wysokości 420 punktów dla WE – za zrealizowanie kontraktu 5♦ z nadróbką.

Gwoli ścisłości – jeśliby przeciwko kontraktowi 6BA(E) obrońca S zaatakował blotką pikową, a jego partner – aby uniemożliwić przeciwnikowi redukcję lew do przymusu – wstawił na trzeciej ręce ♠W, także nic by to broniącym nie pomogło. Rozgrywający wziąłby bowiem pierwszą lewę ♠K i ściągnąłby sześć kar, zrzucając z ręki na przykład po jednej blotce w każdym z pozostałych kolorów (mógłby też zgrać po jednym starszym honorze w kierach i treflach). W powstałej wówczas końcówce sześciokartowej obrońca S musiałby zachować zatrzymania w kierach i treflach, a więc po trzy karty w każdym z tych kolorów, to zaś wiązałoby się z koniecznością pozbycia się przezeń – najpóźniej w lewie poprzedniej – drugiego, czyli ostatniego pika. W końcówce tej rozgrywający zagrałby więc albo trzy razy w trefle (i wyrobiłby sobie w tym kolorze fortę na stole, do której dostałby się ♥A), albo trzy razy w kiery (i wyrobiłby sobie w tym kolorze fortę w ręce, do której dostałby się ♣A. W obu wypadkach lewa oddana zostałaby w ręce bezpiecznego, tj. nie posiadającego już pików obrońcy S. Również doszłoby zatem do przymusu przeciwko temu graczowi, tyle że bezredukcyjnego.

Minimaks teoretyczny: 6BA(WE), 12 lew; 990 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 11 (WE);

♦ – 12 (WE);

♥ – 11 (WE);

♠ – 7 (NS);

BA – 12 (WE).