Rozdanie 6; rozdawał E, po partii WE.

	♠ A1032 ♥ A974 ♦ 106 ♣ J106
♠ K874 ♥ 865 ♦ J9875 ♣ A		♠ Q965 ♥ Q3 ♦ 42 ♣ KQ742
	♠ J ♥ KJ102 ♦ AKQ3 ♣ 9853

¹ jak już wielokrotnie wspominałem, trójkolorówka, szczególnie 4441, to karta niedobra, trudno zatem byłoby tu wymagać od jej posiadacza wyższego rebidu…

² … także odpowiadający – z układem zrównoważonym i tylko czterema atutami – nie będzie kusił losu

Jeżeli jednak tylko rozgrywający wyłapie damę atu, odda jedynie trzy trefle, a sam skompletuje dziesięć wziątek. Oczywiście, po ataku pikowym nie wolno będzie mu trzy razy zaatutować (a co najwyżej – dwa razy). Z drugiej strony – jeżeli przeciwko kierowej grze e-N-a obrońca E odda wcale przecież nieabstrakcyjny wist ♣K, rozgrywający zabije w ręce asem pikowy odwrót ze strony W, a potem trzykrotnie zaatutuje (z wyłapaniem ♥D) i już będzie dysponował jedenastoma wziątkami (odda tylko dwa trefle). Jak już jednak wspominaliśmy, na zdecydowanej większości stołów S podniesie odpowiedź partnera jedynie do wysokości 2♥, a ten ostatni na taki rebid otwierającego spasuje. Takie bowiem zapowiedzi wynikają zarówno z zasady bilansu, jak i oceny rąk N i S. W protokołach tego rozdania powinny więc dominować wpisy w wysokości 200 oraz 170 punktów dla strony NS, znajdą się w nim również jednak zapisy wyższe, tj. 450 i 420 dla NS, ale też – rzadko – stoczterdziestki dla NS i pięćdziesiątki dla strony przeciwnej.

Minimaks teoretyczny: 4♥(NS), 10 lew; 420 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (NS);

♦ – 8 (NS);

♥ – 10 (NS);

♠ – 7 (WE);

BA – 8 (NS).