Rozdanie 23; rozdawał S, obie po partii.

Rozdanie 23 Rozd. S, po partii: obie	♠ Q 7 2 ♥ 10 4 ♦ J 9 8 4 ♣ A K 10 6
♠ J 10 6 5 3 ♥ 2 ♦ Q 10 6 3 2 ♣ 4 3		♠ 4 ♥ K Q J 9 7 ♦ A 7 ♣ Q J 9 8 7
	♠ A K 9 8 ♥ A 8 6 5 3 ♦ K 5 ♣ 5 2

¹półforsujące

²naturalne trefle albo nieminimum w składzie zrównoważonym (rewers 2♠ wymagałby nieco większej siły)

³10–11 PC w składzie zrównoważonym (karta za dobra na negatywny wybór koloru 2♥)

Po starannym zbilansowaniu swoich rąk para NS powinna zatrzymać się w kontrakcie 2BA. Bilans na końcówkę jest w najlepszym wypadku graniczny, na NS brak też koloru uzgodnionego. E zaatakuje ♥K, mimo że to podstawowy kolor dziadka, a po przepuszczeniu będzie kontynuował ♥D. Powiedzmy, że rozgrywający zabije drugą lewę ♥A, przejdzie do ręki ♠D i zagra blotkę karą. E, któremu grożą wpustki, wskoczy wówczas najprawdopodobniej ♦A, zgra ♥W i odejdzie bezpiecznie karem, zatem rozgrywający utrzyma się ♦K w dziadku. O tej porze powinien mieć już dosyć dobry przegląd sytuacji, a to na podstawie zagrań i zrzutek przeciwników. Ściągnie jeszcze ♠A, co potwierdzi jego oczekiwania, i ósmą wziątkę będzie mógł uzyskać na kilka sposobów. Może na przykład zgrać jeszcze ♠K, a potem ♣A K i odejść treflem – gdy w pięciokartowej końcówce E zachował trzy trefle i dwa kiery; wówczas gracz ten będzie musiał dać mu ósmą lewę na ♥8 w dziadku. Będą też inne wiodące do osiągnięcia tego celu drogi…

W protokole rozdania pojawią się na pewno zapisy 120 dla NS, a także 110 dla tej strony (za 2♥ swoje), ale – obawiam się – więcej będzie tych wpadkowych, w wysokości 100, a nawet 200 po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny:3♠(S!), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 8 (NS);

♥ – 8(NS);

♠ – 9 (S!);

BA – 8 (NS).