KMP 3/2016 - analiza rozdań
Rozdanie 15; rozdawał S, po partii NS.
Rozdanie 15 Rozd. S, po partii: NS |
♠ A 7 6 3 2 ♥ A K 5 ♦ A 9 6 ♣ 8 2 |
|
♠ Q 8 5 4 ♥ 9 ♦ Q J 7 5 ♣ Q 7 5 4 |
♠ K 9 ♥ J 10 8 6 3 2 ♦ 4 3 2 ♣ 9 6 |
|
♠ J 10 ♥ Q 7 4 ♦ K 10 8 ♣ A K J 10 3 |
W |
N |
E |
S |
– |
– |
– |
1♣ |
pas |
1♠ |
pas |
1BA |
pas |
2♣1 |
pas |
2BA2 |
pas |
3BA |
pas |
pas |
pas |
|
|
|
1PRO
2maksimum rebidu, brak trzech pików
Standardowa gra kończąca, którą osiągną prawie wszystkie duety linii NS. Przeciwko niej W może łatwo zawistować karem, choćby z braku bardziej atrakcyjnej alternatywy, i rozgrywający łatwo skompletuje 11 lew. Zaimpasuje bowiem ♣D i weźmie cztery trefle, trzy kiery, trzy kara i pika. Także po każdym innym wiście S powinien bez trudu doścignąć minimaksowe 11 wziątek. I wtedy zaimpasuje ♣D, a potem puści wkoło ♠10 i odda wziątkę w tym kolorze. A potem zgra wszystkie swe lewy w treflach i kierach, a to postawi obrońcę W w prostym pikowo-karowym przymusie, który przyniesie rozgrywającemu 11 wziątkę. Zdecydowanym hegemonem protokołu tego rozdania winno przeto być minimaksowe 660 dla NS.
Minimaks teoretyczny:5BA(NS),11 lew; 660dla NS.
Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:
♣ – 11 (NS);
♦ – 9 (NS);
♥ – 8 (NS);
♠ – 10(NS);
BA – 11(NS).