Rozdanie 2; rozdawał E, po partii NS.

Rozdanie 2 Rozd. E, po partii: NS	♠ K 6 5 4 3 ♥ A Q 8 6 ♦ J ♣ K 9 7
♠ J 10 8 7 ♥ K 9 7 ♦ K 8 7 ♣ A 8 2		♠ A Q 2 ♥ 5 4 2 ♦ Q 5 3 2 ♣ 5 4 3
	♠ 9 ♥ J 10 3 ♦ A 10 9 6 4 ♣ Q J 10 6

¹mimo singla w pikach i niekorzystnych założeń trzeba zawalczyć, za 1BA przeciwników NS rzadko kiedy otrzymają bowiem dobrą notę (tu musieliby je skontrować i położyć bez dwóch, to drugie byłoby dużo łatwiejsze od pierwszego)

Z singlem w karach N pokaże swój drugi kolor i jego 2♥ zakończą licytację. Przeciwko tej grze E wyjdzie w atu albo w trefla. Optymalny będzie ten pierwszy atak, nie zamknie on jednak jeszcze definitywnie przeciwnikowi drogi do 10 lew, rozkłady są bowiem dla strony NS bardzo korzystne. W wielu wypadkach N będzie mógł ograniczyć swoje przegrywające do dwóch pików i ♣A. Zagra mianowicie piki dołem, przebije ten kolor w dziadku, a potem raz jeszcze zagra go dołem. E ma ♠A x x, przeto rozgrywający wyrobi sobie fortę w tym kolorze. Aby ograniczyć przeciwnika do dziewięciu wziątek (po pierwszym wiście w atu) E musi wziąć pierwszego pika damą i wyjść blotką karo – aby otworzyć drogę do skrótu ręki N; podobny skutek dałby pierwszy wist karowy (blotką).

W protokole rozdania powinny dominować minimaksowe 140 dla NS oraz 170 dla tej strony.

Minimaks teoretyczny:  3♥(NS), 9lew; 140dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (NS);

♦ – 9 (NS);

♥ – 9 (NS);

♠ – 8(NS);

BA – 8(NS).