Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.

Rozdanie 14 Rozd. E, po partii: -	♠ Q 5 ♥ 5 2 ♦ A Q J 8 7 5 2 ♣ 7 2
♠ A 9 8 6 ♥ 10 8 6 ♦ K 3 ♣ K J 9 4		♠ K 4 ♥ A Q 7 3 ♦ 9 6 4 ♣ Q 6 5 3
	♠ J 10 7 3 2 ♥ K J 9 4 ♦ 10 ♣ A 10 8

¹ karta zbyt słaba na pierwszoręczne otwarcie

²kontra negatywna

³E chciał zagrać w kiery albo w trefle

⁴sekwencja możliwa przede wszystkim dlatego, że E jest po pasie, jego partner wie zatem, iż ma on maksimum 11 PC

3♦ strony NS zostałyby zrealizowane, broniący nie byliby bowiem w stanie i wyrobić sobie trefla, i wypromować wziątki na ♦9 (po trzykrotnym zagraniu w piki). Ich lewy ograniczyłyby się przeto do kiera, dwóch pików oraz albo trefla, albo lewy atutowej. Gdyby obrona przebiegała: ♠K, pik do asa i pik po raz trzeci – rozgrywający po prostu wyrzuciłby z ręki trefla.

Po 3♦ E da jednak negatywną kontrę, po której jego strona zatrzyma się w kontrakcie 4♣. Przeciwko tej grze N wyjdzie najprawdopodobniej w kiera, broniący nie będą mieli więc problemów z wyegzekwowaniem wpadki bez dwóch, wezmą dwa kiery, dwa kara oraz asa atu. Żaden z nich jednak raczej tej gry nie skontruje, przeto rozgrywający wykpi się za 100, opłacalnie w stosunku do 110 należnych stronie NS za własną grę w kara.

Jeśli E da na pierwszej ręce wątpliwe otwarcie, dalsza licytacja może się potoczyć następująco:

^{1, 2}  patrz niżej

Obaj gracze WE już się odlicytowali, przeto licytacja najprawdopodobniej wygaśnie na 3♦. A gdy W skontruje je z bilansu, przeciwnicy zapiszą sobie 470 punktów.

Najpopularniejszymi wpisami w protokole będą jednak 100 oraz minimaksowe 110 po stronie NS.

Minimaks teoretyczny:3♦(NS), 9 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (WE);

♦ –  9 (NS);

♥ – 7 (WE);

♠ – 7 (NS);

BA – 8(NS).