Rozdanie 9; rozdawał N, po partii WE.

Rozdanie 9 Rozd. N, po partii: EW	♠ J2 ♥ AT83 ♦ Q92 ♣ J985
♠ T8753 ♥ J7 ♦ T874 ♣ T2		♠ K9 ♥ Q962 ♦ A653 ♣ A76
	♠ AQ64 ♥ K54 ♦ KJ ♣ KQ43

¹ 15–18 PC w składzie zrównoważonym; to zdecydowanie lepsza zapowiedź niż kontra, po której trudniej mogłoby być zbilansować rozdanie (złapać strefę, zainwitować 3BA)

Standardowa gra kończąca, która zostanie osiągnięta na prawie każdym stole. Po wskazaniu przez e-S-a czterech pików W nie wyjdzie raczej w ten kolor, tylko zaatakuje karem, jak najbardziej dopuszczalna będzie nawet czwarta najlepsza ♦4. Jego partner zabije wówczas pierwszą lewę ♦A i powtórzy tym kolorem (♦3) rozgrywający weźmie więc tę lewę ♦K w ręce, po czym wyrobi sobie trefle, najprawdopodobniej wychodząc najpierw z ręki figurą tego koloru. Będzie bowiem jedynie wiedział, że kara są rozłożone 4–4, nie będzie więc miał przesłanek, który z przeciwników ma dłuższe trefle. Kolor ten dzieli się jednak 3–2, przeto obejdzie się bez jakichkolwiek kłopotów. Po dojściu ♣A E zagra trzeci raz w kara. A S zaimpasuje jeszcze ♠K, łatwo skompletuje zatem dziewięć wziątek. A odda tylko dwa kara, ♣A oraz – na końcu – kiera.

Gdyby rozgrywający miał podstawy, by przyjąć, iż pierwszy wist padł z pięciu kar, powinien w pierwszej kolejności – przed treflami – wyrobić sobie drugą lewę w pikach, tj. wejść na stół ♥A i zagrać stamtąd na impas pikowy. Celem tego manewru byłoby – gdyby impas się nie udał – szybkie wytrącenie dojścia do ręki wyrabiającego sobie forty karowe niebezpiecznego przeciwnika W. W zasadzie gwarantowałoby to realizację gry, jako że z pięcioma karami, ♠K oraz ♣A gracz W wszedłby bowiem do licytacji – po 1♣ e-S-a – 1♦. Teraz więc – powtarzam, przy karach rozłożonych 5(W)–3(E) – gdy E dostałby się potem do ręki na ♣A, nie posiadałby już kara. Natomiast przejście do dziadka ♥A byłoby dla rozgrywającego groźne jedynie przy silnej czwórce tego koloru w ręce E (♥D W 9 x). Wówczas jednak – oraz karach rozłożonych 5–3 i ♠K u W, a ♣A uE – kontrakt można byłoby wygrać jedynie po rozpoczęciu pików blotką z ręki S. To jednak byłaby z kolei jedyna droga do wpadki przy (karach 5–3 i) ♠K u E, a ♣A u W.

W protokole tego rozdania dominować będą wyraźnie wpisy 400 dla strony NS.

Minimaks teoretyczny: 3BA(NS), 9 lew; 400 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (NS);

♦ – 7 (NS);

♥ – 9(NS);

♠ – 8(N!);

BA – 9 (NS).