Rozdanie 2; rozdawał E, po partii NS.

Rozdanie 2 Rozd. E, po partii: NS	♠ AT92 ♥ 6 ♦ KQ93 ♣ JT86
♠ QJ763 ♥ AQ4 ♦ ♣ AK543		♠ 4 ♥ K9753 ♦ AJ872 ♣ Q9
	♠ K85 ♥ JT82 ♦ T654 ♣ 72

¹ dwukolorówka Wilkosza

² pytanie

³ kara i kiery

¹ dwukolorówka kiery i inny

² pytanie (może partner ma też piki?)

³ kiery i kara

KartaW to przyzwoite 16 PC z fitem w kierach oraz bocznym renonsem, po dwukolorowym otwarciu E jego partner powinien zatem bezwarunkowo doprowadzić do końcówki. W kiery, acz przedtem sprawdzić, czy otwierający nie ma czasem bokiem pików (choć statystycznie z punktu widzenia W drugim longerem partnera są kara), łatwiej bowiem grałoby się na dziesięciu aniżeli na ośmiu atutach.

Przeciwko 4♥(E) S wyjdzie najprawdopodobniej w trefla. Rozgrywający nie musi spieszyć się z wyrzutką pika na ♣K, z równym powodzeniem będzie bowiem później mógł pozbyć się nań kara. Przegrywającego, tego ostatniego koloru nie da się przecież wyrobić przebitkami. W tym wariancie oczywistym posunięciem będzie zatem wzięcie pierwszej lewy ♣D w ręku i wyjście stamtąd w singla pikowego – aby otworzyć możliwość przebijania pików w ręce, a także wyrobienia sobie w tym kolorze forty. Powiedzmy, że S doda wówczas blotkę pikową (gdy wskoczy ♠K, rozgrywający zaekspasuje potem jego partnerowi asa i szybko wyrobi sobie wziątkę na ♠W) –E zadysponuje zatem ze stołu ♠D, a N zabije ją ♠A i – powiedzmy – powtórzy ♣W. Rozgrywający utrzyma się ♣A na stole, przebije w ręce pika, przebije w dziadku karo i przebije w ręce pika. Od e-S-a spadnie wówczas ♠K i pozostałe na stole ♠W 7 będą już dobre. Mimo to rozgrywający będzie musiał poruszać się ostrożnie – nie będzie mu wolno zagrać w atu, tylko powinien przebić w dziadku ♥D karo, a następnie zagrać stamtąd ♠W (albo ♣K) i wyrzucić z ręki karo. S przebije tę lewę i wyjdzie w kiera, na dziadkowego pika albo ♣K rozgrywający pozbędzie się jednak z ręki ♦W. I odda jeszcze tylko lewę atutową.

Jak widać, zwycięska rozgrywka musi być staranna, będzie też jednak jak najbardziej naturalna, szczególnie w kontekście tego, że szybko wyjdzie na jaw podział trefli 4–2. Oczywiście, do sukcesu doprowadzi też, wspomniane uprzednio jako niekonieczne, szybkie zagranie przez rozgrywającego trzy razy w trefle i wyrzucenie z ręki singla pikowego. Wprawdzie S przebije tę lewę i wyjdzie ♥W, ale E zabije go ♥A na stole (!), po czym przebije w ręce trzy piki, a w dziadku dwa kara, wykorzysta też rzecz jasna w tym ostatnim kolorze asa oraz ♥K w ręce. I to będzie w istocie najprostsza droga do celu. Są też jednak i inne, nie wolno tylko spieszyć się z atutowaniem, nie ma zresztą ku temu żadnego powodu.

Mam nadzieję, że ogromna większość końcówek w kiery zostanie zrealizowana, w protokole królował będzie więc zapis 420 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 4♥(WE), 10 lew; 420dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (WE);

♦ – 7 (WE);

♥ – 10 (WE);

♠ – 8(WE);

BA – 9 (WE).