Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.

Rozdanie 14 Rozd. E, po partii: -	♠ AKQ75 ♥ K5 ♦ 975 ♣ KQT
♠ 62 ♥ A874 ♦ A83 ♣ 9765		♠ J84 ♥ 9632 ♦ KQT62 ♣ 4
	♠ T93 ♥ QJT ♦ J4 ♣ AJ832

¹ przede wszystkim po to, aby zbadać szanse ewentualnej alternatywnej końcówki w bez atu (np. po 3♦ partner N powie 3♥ i po 3BA e-S-a spasuje)

² wskazanie bardzo dobrego fitu treflowego – na okoliczność, że partner przygotowuje licytację szlemikową

Standardowa końcówka w piki – zapowie ją w zasadzie każdy duet NS. Obrońca E stanie przed pewnym problemem wistowym – gdyby na przykład jednym (z dwóch) asów partnera był treflowy (albo pikowy), pierwszy wist w ten ostatni kolor kontrakt przeciwników by położył (trefl do asa, przebitka treflowa, dojście do ręki W ♦A albo ♥A, czy nawet ♠A, i druga przebitka treflowa). Szansa na takie rozstrzygnięcie jest jednak niewielka, po pierwsze bowiem, końcówka przeciwników wygląda na nadwyżkową, po drugie zaś, uzgodnili oni solidnie trefle (oczywiście nie na każdym stole to nastąpi). Mają zatem ten kolor solidny, a więc i z asem. Także ♠A, patrząc na problem ze statystycznego punktu widzenia, raczej znajduje się po stronie NS aniżeli w ręce obrońcy W.

Największą szansę na odebranie w tym rozdaniu przez obrońców maksymalnej liczby lew (choć nie na położenie gry!) jest normalny pierwszy wist ♦K. W tym wypadku W zachęci ♦3, przeto E powtórzy karem do asa w ręce partnera. A ten ściągnie następnie ♥A i… niedługo potem karty zostaną schowane do pudełka.

Aby pierwszy wist w singla treflowego był skuteczniejszy od ♦K, W musiałby posiadać albo dwa asy, w tym treflowego, albo dwa asy, w tym pikowego, w obu wypadkach końcówka pikowa zostałaby położona bez jednej. Ponieważ jednak przeciwnicy są wyraźnie silniejsi oraz posiadają dużo więcej niż strona WE tak pików, jak i trefli, jeśli już obrońca W posiada dwa asy, to najprawdopodobniej są to asy czerwone.

Z powyższej analizy wynika też, że w meczu prawidłowym pierwszym wistem byłby singiel treflowy (!), w zasadzie bowiem tylko on daje szanse na położenie gry przeciwników. Wist ♦K doprowadziłby do wpadki jedynie wówczas, gdyby WE byli w stanie odebrać albo dwa kara i dwa kiery (W musiałby wówczas posiadać i ♦A, i ♥A K, a na to nie pozwala bilans rozdania), albo trzy kara i ♥A (W musiałby wtedy posiadać dwa czerwone asy, a każdy z zawodników NS – mieć po co najmniej trzy kara). Potwierdza to autentyczne rozdanie: po optymalnym pierwszym wiście ♦K obrońcy odbiorą tylko trzy lewy i ograniczą przeciwnika do swojego. Gdyby zaś partner pierwszego wistującego miał dwa asy z co najmniej jednym czarnym, gra zostałaby położona bez jednej.

Podstawowym wpisem w protokoły tego rozdania winno zatem być 420 dla NS. Po ataku singlem treflowym przeciwnik zrobi zaś cenną nadróbkę (po wyatutowaniu na trefle dziadka wyrzuci z ręki dwa kara i odda tylko kiera i karo) i zapisze po swojej stronie protokołu warte wysokiej noty 450 punktów.

Minimaks teoretyczny: 4♠(NS), 10 lew; 420 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (NS);

♦ – 7 (WE);

♥ – 8 (WE);

♠ – 10 (NS);

BA – 7 (NS).