Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.

Rozdanie 3 Rozd. S, po partii: EW	♠ 4 ♥ QJ932 ♦ AQT93 ♣ 32
♠ T76532 ♥ 7 ♦ K854 ♣ K9		♠ AQ ♥ AKT5 ♦ 762 ♣ AQJ5
	♠ KJ98 ♥ 864 ♦ J ♣ T8764

¹ na trzeciej ręce można z powodzeniem zacząć naturalnym 1♥, dwukolorowe otwarcie 2♦ Wilkosza czy 2♥ kiery i inny jest też jednak jak najbardziej prawidłowe

² powiedzmy, że jest to wskazanie ręki z fitem kierowym: słabej albo bardzo silnej (tu: w ramach istniejących możliwości, tj. po uprzednim pasie e-S-a)

³ kontra objaśniająca w składzie zrównoważonym z bardzo dobrym trzymaniem w kierach (i raczej bez trzech pików)

Tak potoczy się licytacja na wielu stołach trzeciego w tym roku turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski. Niestety, mimo że na linii WE znajduje się aż 26 PC, kontrakt ten okaże się bez szans (gwoli ścisłości – jeżeli tylko S nie wyjdzie przeciwko niemu w pika). Atak nastąpi w kiera, N wstawi na trzeciej ręce waleta, a rozgrywający zabije ♥A w ręce. E ma tylko siedem wziątek, a nie znajdzie szczęścia ani w pikach, ani w karach, i to niezależnie od tego, w jaki sposób za pierwszy z tych kolorów się zabierze (tj. zrobi impas albo też zagra ♠A i ♠D z góry – z nadzieją, że spadnie drugi walet – broniący będą wtedy musieli ♠D przepuścić, zaś rozgrywający zagra następnie trefla do dziewiątki w dziadku czy też po prostu zgra trefle i odejdzie karem – N będzie mu wówczas musiał dać ósmą wziątkę na ♥10 albo na ♦K). Wprawdzie zdoła wycisnąć od e-N-a lewę ósmą – w którymś z kolorów czerwonych, ale to będzie wszystko.

Dużo większe szanse praktyczne ma natomiast kontrakt 4♠(W), możliwy do osiągnięcia w sekwencji powyższej, gdy W przeniesie nań z 3BA partera, albo, podobnie…

¹ dwukolorówka kiery i inny

² karta zbyt silna na wejście 2BA

… czy też:

¹ dwukolorówka kiery i inny

² karta zbyt silna na wejście 2BA

Zwłaszcza tam, gdzie gracz E nie będzie miał możliwości, aby skokiem zaakcentować znakomite zatrzymania w kierach, jego partner – z układem 6–4 – może dokonać takiej właśnie korekty. Będzie bowiem pewien, że E nie ma w pikach singletona, zaś układ ręki 6–4 woła przecież o grę w kolor, a nie w bez atu…

Kontrakt 4♠(W) położy tylko i wyłącznie atak ♦A i karem – do przebitki. Po każdym innym – na przykład po dużo bardziej naturalnej ♥D – rozgrywający będzie już miał szansę na zrealizowanie gry. Tym bardziej że zostanie poinformowany o dwukolorowej ręce obrońcy N, z jego punktu widzenia będzie też wielce prawdopodobne, iż N ma singla w pikach. W pobije zatem ♥D asem na stole, następnie zaś ściągnie ♠A (aby odebrać obrońcy z lewej domniemanego singla atu) oraz cztery lewy treflowe i jeszcze ♥K, zrzucając z ręki trzy kara, przebije w ręce kiera i odejdzie ♦K (może też dwukrotnie zagrać z dziadka blotkami kierowymi). N pobije tę lewę ♦A, więc w końcówce…

… niezależnie od poczynań broniących rozgrywający będzie musiał zdobyć jeszcze dwie wziątki atutowe. Czyli swoją dziewiątą i dziesiątą lewę.

Konkluzja: 3BA(WE) nie mają tu w zasadzie żadnych szans, podczas gdy 4♠(W) są – można powiedzieć – prawie że pewne.

Na marginesie, 4♠(E) położy wyłącznie, ale za to bez dwóch, pierwszy wist singlowym ♦W.

Protokół tego interesującego rozdania zdominują zapisy za wpadki: 100, a nawet 200 dla NS.

Mini maks teoretyczny: 3♠(W!), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (WE);

♦ – 8 (WE);

♥ – 7 (W!);

♠ – 9 (W!);

BA – 8 (WE).