Rozdanie 28; rozdawał W, po partii NS.

Rozdanie 28 Rozd. W, po partii: NS	♠ AKJ8 ♥ K97 ♦ Q76 ♣ A73
♠ T9765432 ♥ 52 ♦ J2 ♣ 2		♠ Q ♥ AJ4 ♦ AKT84 ♣ QJ84
	♠ ♥ QT863 ♦ 953 ♣ KT965

Karta W nie spełnia warunków żadnego z tradycyjnych, ale też od tradycji nawet daleko odległych otwarć zaporowych. Można więc z nią po prostu spasować, wówczas jednak przeciwnicy zbilansują swoje ręce i zatrzymają się w kontrakcie niezbyt wysokim:

¹ po otwarciu silnym 1BA E musi oczywiście spasować

² transfer na kiery

³ nadal najbardziej racjonalny będzie pas, tym bardziej że E ma do walki tylko kolory młodsze, aS może być silniejszy; oczywiście jednak jeżeliE nie wytrzyma i powie 2BA, najprawdopodobniej skończy się na kontrakcie 3♠(W) z kontrą, bez dwóch, za 300 dla NS.

albo:

¹ po otwarciu silnym 1BA E musi oczywiście spasować

² transfer na kiery

³ N ma maksimum otwarcia i niezły trzykartowy fit kierowy, może zatem fakt ten zaakcentować konwencyjnym rebidem 2BA, klasycznie jednak jego trzykartowy fit kierowy powinien zawierać dwie starsze figury

⁴ w takich okolicznościach E tym bardziej nic już nie powie

⁵ powtórny transfer na kiery

NS zagrają zatem 2♥ albo 3♥. Ten ostatni kontrakt mógłby już wprawdzie zostać położony, ale wyłącznie po bardzo precyzyjnej obronie: ♦A, do którego W musi się odblokować ♦W, a w drugiej lewie wyjście przez E w ♣8 (!); chodzi o to, aby rozgrywający nie dostał dodatkowego dojścia do ręki na ♣7. Jeśli rozgrywający utrzyma się wówczas ♣10 na stole i zagra stamtąd w atu – do króla w ręce, to E pobije go ♥A i poda partnerowi przebitkę treflową. A po jej wykonaniu W wyjdzie ♦2 i E odbierze jeszcze dwie lewy w tym kolorze. Jeśli zaś ♣8 zostanie zabita ♣A w ręce N, po czym rozgrywający zagra ♠A K, aby zrzucić ze stołu dwa kara, to E przebije drugiego pika atutem różnym od asa. Powiedzmy, że rozgrywający nadbije w dziadku i zagra kiera do króla w ręce. E pobije go asem atu, ściągnie ♦K i wyjdzie ♣D/W, partner przebije więc dziadkowego ♣K. Potem zatem rozgrywający będzie jeszcze musiał oddać lewę treflową; wpadnie zatem bez jednej.

Niełatwa to jednak obrona, można zatem przyjąć, że na ogół także kontrakty 3♥(N), warte 140 punktów, będą realizowane.

Kiedy natomiast gracz W nieco się rozluźni i wykorzystując przewagę założeń, otworzy na pierwszej ręce 3♠ (jeśli, rzecz jasna, system pary na takie posunięcie mu pozwala), to wymusi w ten sposób na przeciwniku N zapowiedzenie 3BA. E skontruje i zaatakuje ♦A, a potem – gdy zobaczy dziadka z łatwymi do wyrobienia kierami i dojściem do nich na ♣K – bez trudu dojdzie do wniosku, że musi kontynuować karami i modlić się, aby partner nie miał w tym kolorze singletona. Modlitwa jego zostanie wysłuchana, a kontrakt położony bez jednej, za 200.

Proszę zauważyć, że żadna ucieczka strony NS – po kontrze E na jej 3BA – nie zakończyłaby się sukcesem: zarówno jej 4♣, jak i 4♥ zostałyby również skontrowane i położone bez dwóch albo nawet bez trzech [4♣(S)], za soczyste 500 lub 800 punktów, bądź też bez dwóch [4♥(S) łatwo jest położyć bez dwóch – po ataku w kolor młodszy] albo bez jednej – za również niebagatelne punktów 500 bądź 200.

W protokołach rozdania możemy się zatem spodziewać tak zapisów w wysokości 140 dla WE, jak i 200, 500 oraz (rzadziutko) 800 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 2BA(N!), 8 lew; 120 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (N!);

♦ – 7 (E!);

♥ – 8 (NS);

♠ – 7 (WE);

BA – 8 (N!).