Rozdanie 1; rozdawał N, obie przed partią.

Rozdanie 1 Rozd. N, po partii: -	♠ AK4 ♥ 42 ♦ QJT932 ♣ Q8
♠ QJ6 ♥ A5 ♦ K87 ♣ AT962		♠ T9 ♥ KJ9873 ♦ 654 ♣ K4
	♠ 87532 ♥ QT6 ♦ A ♣ J753

¹ blokujące, 6⁺♥

² kontra negatywna byłaby tu posunięciem nieco wątpliwym, we wskazanych nią kolorach czarnych S ma bowiem tylko 1 PC, dysponuje też jedynie singlem w kolorze otwarcia partnera – karach; oczywiście w rachubę nie wchodzi również zgłoszenie nieforsujących 2♠ (we Wspólnym Języku)

³ także otwierający z minimum otwarcia oraz bez specjalnego układu – nie podejmie już walki

Określona wyżej jako nieco wątpliwa kontra negatywna gracza S okazałaby się jednak akurat rozwiązaniem bardzo dla jego strony korzystnym:

¹ blokujące, 6⁺♥

² kontra negatywna

³ gdyby W był gotowy skontrować potem przeciwnikom 2♠ (czy jakąkolwiek wyższą grę), mógłby działanie to przygotować, dając teraz rekontrę

⁴ partner wywołuje kolory czarne, N nie powinien więc wspinać się na 3♦, tylko zapowiedzieć 2♠ – z trójki, i to nie byle jakiej (po ewentualnej rekontrze W otwierający mógłby jednak spasować, wówczas 2♠ padłyby z ust jego partnera)

I teraz zawodnik W stanąłby przed wyborem pomiędzy mniejszym i większym złem. Gdyby zdecydował się te 2♠ karnie skontrować (ryzykowne, ale w turnieju na maksy wchodzące w rachubę), grę tę dałoby się położyć tylko bez jednej. Obrońcy wzięliby bowiem wówczas dwa kiery, dwa trefle oraz albo jednego pika i jeszcze jednego trefla, albo (raczej) dwie wziątki atutowe. Są też inne warianty, na przykład w trzeciej rundzie kierów, przebitej przez W, rozgrywajacy mógłby zrzucić z ręki N trefla, wówczas jednak W wyszedłby następnie blotką treflową, a jego partner – po utrzymaniu się ♣K – kontynuowałby treflem albo kierem. A najprościej i najszybciej: broniący zdjęliby dwa kiery oraz dwa trefle, po czym W zagrałby w ten ostatni kolor po raz trzeci. Wypromowałoby to graczom WE drugą wziątkę atutową, na pewne bez jednej.

Większe zło polegałoby natomiast na przepchnięciu się gracza W na 3♥. Ten kontrakt zostałby już bowiem łatwo i szybko położony bez jednej: S ściągnąłby singlowego ♦A, a jego partner dołożyłby doń lawintalową ♦10; S dopuściłby zatem następnie e-N-a dwa razy pikami i przebił dwa zagrane przezeń kara.

Po negatywnej kontrze e-S-a i zapowiedzeniu przez któregoś z graczy tej pary 2♠ – przeciwnicy, zamiast punktów 110, wzięliby ich jedynie 100 czy nawet 50 [za 2♠(NS) bez kontry bez jednej], a może nawet oddaliby 50 na przeciwną linię [za 3♥(E) bez jednej]. „Wątpliwa” kontra pozwoliłaby więc stronie NS wygrać rozdanie.

Najpopularniejszym wpisem w turniejowych protokołach tego rozdania winno jednak być 110 dla WE.

Mini maks teoretyczny: 2♠(NS) z kontrą, 7 lew; 100 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (WE);

♦ – 7 (NS);

♥ – 8 (WE);

♠ – 7 (NS);

BA – 6 (WE).