Rozdanie 4; rozdawał W, obie po partii.

Rozdanie 4 Rozd. W, po partii: obie	♠ K73 ♥ K63 ♦ K3 ♣ AJT75
♠ AQJ85 ♥ ♦ A962 ♣ K984		♠ T94 ♥ AQ754 ♦ 84 ♣ 632
	♠ 62 ♥ JT982 ♦ QJT75 ♣ Q

¹ ryzykowne: tylko pięć trefli i nie najsilniejszy kolor, ale dopuszczalne

² ze spalonym ♣K pas oczywisty

Tak potoczy się licytacja na wielu stołach. Wprawdzie 2♣(N) dają się już położyć bez dwóch, nikt jednak tego kontraktu nie skontruje (nie ma bowiem jak – tak skontrować, jak i kontrę tę ukarmić). Przeciwko 2♠(W)N nie będzie dysponował wygodnym pierwszym wistem, najprawdopodobniej wyjdzie więc w blotkę atu. Rozgrywający utrzyma się ♠10 w dziadku, po czym zagra stamtąd w blotkę karo i puści ją wkoło. Lewę tę powinien wziąć obrońca S; gdyby zatem W zagrał w pierwszej lewie kar asa, N powinien odblokować się królem (inaczej rozgrywający rozpocznie grę o nadróbkę). Po utrzymaniu się karem S wyjdzie w ♣D, a po wzięciu i tej lewy – powtórzy atutem. Rozgrywający będzie musiał zabić ♠A, potem zaś zgrać ♦A, przebić na stole karo, na ♥A pozbyć się z ręki kara, przebić w ręce kiera i odejść ♠D. N weźmie tę lewę na ♠K, zgra jeszcze ♥K (z ręki W – trefl, choć będzie też można przebić waletem atu i odejść blotką treflową) oraz ♣A; ostatnie dwie wziątki – na ♠W oraz ♣K – będą już jednak należały do rozgrywającego. Ten ostatni zrobi zatem swoje.

Przedstawiłem tu chyba najtrudniejszą obronę, jaką może napotkać rozgrywający, nawet wówczas nie powinien on jednak mieć problemów ze zrealizowaniem kontraktu 2♠. Po innej grze broniących będzie mu łatwiej – od czasu do czasu zrobi nawet nadróbkę.

Wpis w wysokości 110 dla WE powinien w turniejowym protokole tego rozdania występować zdecydowanie najczęściej.

Na marginesie, kontrakt 2♠(E) położyłby pierwszy wist w singlową ♣D. A gdyby ta się utrzymała, S musiałby wyjść następnie w atu.

Minimaks teoretyczny: 2♠(W!), 8 lew; 110 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (W!);

♦ – 8 (S!);

♥ – 8 (NS);

♠ – 8 (W!);

BA – 7 (WE).