Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.

Rozdanie 7 Rozd. S, po partii: obie	♠ K ♥ J82 ♦ AJT864 ♣ 632
♠ J752 ♥ AK7 ♦ 9 ♣ A9874		♠ T84 ♥ QT ♦ Q7532 ♣ QT5
	♠ AQ963 ♥ 96543 ♦ K ♣ KJ

¹ półforsujące

Według dzisiejszych standardów tak właśnie potoczy się licytacja na ogromnej większości stołów marcowego turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2013. Kiedyś z taką ręką jakN wolno było odpowiedzieć 2♦, a potem powtórzyć 3♦. W tym wypadku doprowadziłoby to do kontraktu 3♦(N), który na ogół zostałby położony bez jednej (chyba że E dałby pierwszy wist w pika).

Tymczasem przeciwko naszym 2♥(S) W wyjdzie najprawdopodobniej w singlową ♦9. Rozgrywający utrzyma się zatem singlowym ♦K w ręce, po czym wejdzie na stół singlowym ♠K i zagra ♦A, aby wyrzucić z ręki trefla. Najprawdopodobniej obrońca W przebije tę lewę ♥7, po czym ściągnie ♥A K, ♣tA i powtórzy treflem. I będzie już nadróbka, rozgrywający przebije bowiem na stole pika i w ten sposób wyrobi sobie piątą kartę tego koloru w ręce. Odda tylko trzy kiery i ♣A.

Aby nie dopuścić do nadróbki, W musiałby albo w ogóle nie przebijać ♦A (tylko zrzucić blotkę treflową), albo dokonać tej przebitki asem bądź królem atu (!?). A potem na przykład wyjść w ♥7 – partner doszedłby wówczas do ręki ♥10 i zagrał ♦D. Dzięki temu singlowe już w tym momencie ♥A i ♥D wziąłby jeszcze dwie lewy (rozłącznie). Są też inne, mniej skomplikowane warianty obrony, sądzę jednak, iż częściej skończy się na nadróbce aniżeli na jej braku.

Tak czy owak, podstawowymi wpisami w protokół tego rozdania będą 140 oraz 110 dla NS.

Minimaks teoretyczny: 2♥(NS), 8 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7(WE);

♦ – 8(NS);

♥ – 8(NS);

♠ – 7 (NS);

BA – 7 (WE).