Rozdanie 31; rozdawał S, po partii NS.

Rozdanie 31 Rozd. S, po partii: NS	♠ 984 ♥ A7 ♦ 984 ♣ QJ832
♠ J753 ♥ Q6532 ♦ T2 ♣ AK		♠ AKT62 ♥ T98 ♦ 76 ♣ 975
	♠ Q ♥ KJ4 ♦ AKQJ53 ♣ T64

¹ kiery tak liche, że absolutnie nie polecam wejścia tym kolorem, być może w następnym okrążeniu uda się graczowi W wskazać kontrą kolory starsze (jeśli się na taki krok zdecyduje)

² naturalne albo quasi-naturalne, próba osiągnięcia 3BA, gdy partner trzyma piki (i trefle)

³ naturalne, na pewno jednak brak stopera pikowego (partner albo próbuje wylicytować 3BA, albo ma mocno nadwyżkową kartę w układzie 5/6♦–4♥)

⁴ nie można więc zagrać 3BA, także szanse na 5♦ są marniutkie; po odliczeniu formalnej wartości ♠D S ma bowiem jedynie 14 PC, a partner odpowiedział tylko 1BA

Na większości stołów licytacja wygaśnie więc w kontrakcie 3♦(S), na wyższą grę nie ma bowiem materiału. W zaatakuje ♣K, a potem ♣A, w ten sposób poinformuje partnera, iż miał w tym kolorze tylko dubletona. Już do ♣K E powinien więc dołożyć lawintalową ♣9, a potem potwierdzić to dodaniem ♣7. W trzeciej lewie pierwszy broniący wyjdzie zatem w pika, a jego partner zabije ją ♠K i pośle do przebitki trefla. Wszystkie pozostałe wziątki będą już jednak należały do rozgrywającego. O jedną lewę lepiej grałoby się stronie NS w trefle (na ośmiu atutach), kiedy to nie grozilaby jej żadna przebitka.

Najpopularniejszym wpisem w protokole tego rozdania będzie jednak rzecz jasna 110 dla NS.

Minimaks teoretyczny: 4♣(NS), 10 lew; 130 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (NS);

♦ – 9 (NS);

♥ – 8 (WE);

♠ – 8 (WE);

BA – 6 (NS).