Rozdanie 11; rozdawał S, obie przed partią.

Rozdanie 11 Rozd. S, po partii: -	♠ 986 ♥ KQ4 ♦ T62 ♣ Q753
♠ KJ ♥ 9752 ♦ KQ83 ♣ A92		♠ AT54 ♥ AJT83 ♦ 954 ♣ 4
	♠ Q732 ♥ 6 ♦ AJ7 ♣ KJT86

Nasz System:

¹ nie można dać kontry wywoławczej ze względu na tylko dubletona w pikach

² konwencyjne wskazanie kolorów starszych

³ kontra treflowa

⁴ dobry fit w co najmniej jednym kolorze starszym, inwit do końcówki

⁵ fit treflowy

⁶ niezłe longery i singiel w treflach, a więc i pełne wyłączenie w tym kolorze

Wspólny Język:

¹ precision

² tylko dubleton piki, przeto trzeba spasować

³ transfer na 3♣: słaba ręka z fitem treflowym albo pewne warianty silniejsze

⁴ N może być silny, przeto E na razie czeka

⁵ automatyczne

⁶ słaba ręka z fitem treflowym

⁷ kontra wywoławcza, przede wszystkim wskazanie kolorów starszych

⁸ pełna odzywka, cztery kiery oraz dwa honory pikowe, W jest też pewien wyłączenia w treflach, liczy się również z tym, że partner mógł zostać nieco zablokowany konwencyjną zapowiedzią 2BA e-N-a (temu też celowi ona najczęściej służy)

W ten czy inny sposób wiele duetów WE powinno w rozdaniu tym osiągnąć tę bardzo dobrą końcówkę w kiery. Przeciwko tej grze padnie pierwszy wist w uzgodnione trefle, rozgrywający zabije go więc ♣A w ręce W i zagra w atu. I znów – optymalne rozegranie tak rozłożonego koloru, jak w tym rozdaniu kiery, to wykonanie w nim podwójnego impasu przeciwko mariaszowi. Znowu jednak w rozdaniu chodzi o coś więcej – być może konieczne będzie bowiem przebicie w ręce W dwóch pików. Z drugiej jednak strony, z licytacji będzie wynikało, iż ♦A znajduje się u e-S-a, który dał pierwszoręczne otwarcie, oraz że trefle są rozłożone 4(N)–5(S). Szczególnie zatem tam, gdzie S otworzył precisionowskimi 2♣, z punktu widzenia rozgrywającego najbardziej prawdopodobnym układem ręki tego obrońcy będzie 4–1–3–5 (przy tylko pięciu treflach musi on bowiem posiadać starszą czwórkę, tu: pikową). A to będzie już tylko potwierdzeniem przesłanki, aby kiery rozegrać optymalnie z teoretycznego punktu widzenia (jako pojedynczy kolor), tzn. zrobić w nich dwa impasy. Doprowadzi to do bezproblemowego już zdobycia przez rozgrywającego jedenastu wziątek, tym bardziej że w pierwszej rundzie atutów N na pewno nie podstawi się figurą. A gdyby nawet to uczynił, więc potem miałby możliwość jeszcze dwukrotnego szybkiego połączenia kierów, rozgrywający dwukrotnie podegrałby z ręki E kara i wyrobiłby sobie w tym kolorze nie tylko dwie lewy na honory, ale i fortę blotkową. I pozbyłby się na nią z ręki E czwartego pika, którego w takich okolicznościach nie mógłby efektywnie przebić w ręce (dodatkową szansą byłaby możliwość spadnięcia krótkiej, co najwyżej trzeciej, ♠D).

W protokole rozdania powinny zatem dominować wpisy w wysokości 450 dla WE, znajdzie się w nim też jednak sporo zapisów 420 dla tej strony, wielu graczy nie może się bowiem przekonać do robienia w takim kolorze, jak tu kiery, dwóch impasów. Poza tym nie jest to mimo wszystko czysta rozgrywka pojedynczego koloru, rzeczywiście istnieje tu też bowiem, być może nieco wyolbrzymiony, problem czwartego pika ręki E.

Minimaks teoretyczny: 5♥(WE), 11 lew; 450 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (S!);

♦ – 10 (WE);

♥ – 11 (WE);

♠ – 9 (WE);

BA – 7 (WE).