Rozdanie 30; rozdawał E, obie przed partią.

Rozdanie 30 Rozd. E, po partii: -	♠ Q76 ♥ A ♦ T92 ♣ AQJ753
♠ 853 ♥ KQ32 ♦ 8764 ♣ 92		♠ KT ♥ J987 ♦ QJ5 ♣ T864
	♠ AJ942 ♥ T654 ♦ AK3 ♣ K

¹ forsujące, wprawdzie na taką zapowiedź N powinien mieć też stopera w czwartym kolorze – karach, w ty wypadku wie on jednak, iż gra się będzie toczyła w kolor, najprawdopodobniej w piki, licytuje zatem 2BA, aby dowiedzieć się o dokładnym układzie ręki partnera

² modelowo układ 5–4–2–2, S traktuje singlowego ♣K jak dubletona, tym bardziej że trefle to z dużym prawdopodobieństwem podstawowy longer ręki partnera.

³ w pierwszym czytaniu uzgodnienie pików, za zapowiedzią tą może się też jednak kryć silna ręka na treflach (gdyby N zamiast 2BA powiedział 3♣, byłaby to zapowiedź nieforsująca)

⁴ cuebid, co najmniej lekka zachęta, bez nadwyżki S nie pokazywałby kontroli, tylko zapowiedział 4♠

⁵ cuebid

⁶ otwierający nie może sam wyjść z licytacją powyżej szczebla dogranej w piki

⁷ jeszcze jeden krok do przodu, inwit szlemikowy

⁸ przyjęcie zaproszenia partnera, ale też prośba, aby to on wybrał miano gry premiowej, zasadniczo pomiędzy pikami a treflami

⁹ na swoja ostatnią zapowiedź S musi posiadać ♣K, z punktu widzenia e-N-a – drugiego, ten, sam dysponując w treflach silnym sześciokartem, zapowiada więc szlemika w ten właśnie kolor

Przedstawiona wyżej droga pozwala stronie NS osiągnąć optymalnego szlemika w trefle, który będzie mógł zostać zrealizowany także przy niektórych konfiguracjach pików 4–1. Do jego wygrania wymagane będzie niewiele ponad podział atutów nie gorszy niż 4–2 (a szansa na to wynosi 84%). W miarę rozwoju licytacji wartość i tak już niezłej ręki e-S-a (ładne, wysokie honory), a szczególnie obecnego w niej ♣K, będzie rosła, powinien on więc zaakceptować szlemikowy inwit partnera, ale też scedować na niego wybór miana kontraktu końcowego – pomiędzy kolorami czarnymi. Rozgrywka 6♣(N) będzie bezproblemowa, tym bardziej że wytrącający dojście do stołu wist karowy – damą, stworzy też rozgrywającemu szansę, aby w przyszłości, gdy zajdzie taka potrzeba, mógł on zaimpasować też ♦W. W takich okolicznościach będzie także można – po zaatutowaniu – bez obaw zaimpasować piki waletem w dziadku. Nawet bowiem gdyby został on zabity przez W królem – z hipotetycznej konfiguracji ♠K 10 x x – obrońca ten nie mógłby bezkarnie wytrącić ostatniego bocznego dojścia do stołu na ♦K. Przy rozkładzie rzeczywistym rozgrywający łatwo zrealizuje szlemika z nadróbką.

Ponieważ jednak gra toczy się w turnieju na maksy, zapowiadane będą też szlemiki w piki, może nawet częściej niż treflowe. Także te duety NS, które poprzestaną na końcówce, na pewno zagrają ją w kolor starszy – piki.

Przeciwko 6♠(S) [czy też 4/5♠(S)] W wyjdzie na pewno w karo, będzie bowiem wiedział o longerze treflowym w dziadku. Rozgrywający zabije w ręce ♦A, po czym – aby zmaksymalizować szansę na zrealizowanie kontraktu (szlemika) – najprawdopodobniej pociągnie ♠A z góry i będzie kontynuował ♠W albo ♠9 (w pierwszej rundzie koloru od E spadnie ♠10; czasem dużo zamieszania w szeregach wroga sprawiłoby dołożenie przez tego obrońcę ♠K!, szczególnie gdy S miałby w ręce ♠A W 9 8 x, tj. możliwość impasu przeciwko hipotetycznej ♠10 x x x w ręce W). W ten sposób uzależni się jedynie od podziału atutów 3–2 (i 4–1 z singlowym królem, rzecz jasna), no i nie najgorszego rozkładu trefli. Są też inne metody rozgrywki, mniej bezpieczne, ale – przynajmniej niektóre – owocujące nadróbką.

W protokole rozdania znajdą się zapisy 940, 980, a nawet 1010 dla WE, ale też tylko końcówkowe 480 i 510 dla tej strony. A że ♠K jest w ręce gracza E drugi, możliwe będzie nawet zrealizowanie wielkiego szlema w bez atu. Oczywiście licytowania takich kontraktów spodziewać się jednak nie należy, ani trochę też tego nie polecam.

Minimaks teoretyczny: 7BA(NS), 13 lew; 1520 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 13 (NS);

♦ – 10 (NS);

♥ – 9 (N!);

♠ – 13 (NS);

BA – 13(NS).