Rozdanie 16; rozdawał W, po partii WE.

Rozdanie 16 Rozd. W, po partii: EW	♠ KT9 ♥ AJ7 ♦ T93 ♣ K832
♠ A42 ♥ QT852 ♦ K42 ♣ QT		♠ 83 ♥ K9643 ♦ J8 ♣ AJ94
	♠ QJ765 ♥ ♦ AQ765 ♣ 765

¹ systemowo inwit z fitem kierowym, E i tak powie jednak potem 4♥, chce jednak pokazać partnerowi, iż ma lepszą kartę niż taka, z którą skoczyłby na 4♥ bezpośrednio

² dwukolorówka 5⁺♠–5⁺♣/♦, S wykorzystuje dobre założenia, aby wskazać możliwości obrony

³ fit jest, ale też zrównoważony układ i sporo w kierach

⁴ E czyni to, co uprzednio zaplanował

⁵ S zaś postanawia pozostawić decyzję partnerowi

⁶ znów: tylko trzy piki, równy układ i sporo w kierach, nie widać zatem specjalnych podstaw, by mówić obecnie 4♠, zwłaszcza że jest pewna szansa na położenie 4♥

Tymczasem 4♥(WE) łatwo wychodzą, ale dlatego, iż udają się dwa impasy: treflowy i karowy. Oczywiście w pierwszej rundzie atutów W zagra damą, aby zaasekurować się przed hipotetyczną konfiguracją ♥A W x w ręce N. Dwukolorowy S takich kierów mieć bowiem nie może.

Mimo zrównoważonego układu ręki N 4♠ byłyby obroną opłacalną – teoretycznie bez trzech, z kontrą za 500. To jednak tylko i wyłącznie teoria, aby doprowadzić do maksymalnej wpadki, gracz E musiałby bowiem zaatakować w karo, wtedy broniący zmontowaliby przebitkę w tym kolorze. Ponadto po zabiciu w pierwszej lewie ♦D królem (gdy wist nastąpiłby w ♦W) W musiałby w pierwszej kolejności odwrócić ♣D, a po utrzymaniu się nią kontynuować ♣10. Dopiero po odebraniu trzech trefli obrońcy mogliby powrócić do kar, by potem – gdy W zabije asem pierwszą rundę atutów, mógł podać partnerowi karową przebitkę. Gracze WE wzięliby wówczas trzy trefle, asa atu, ♦K i przebitkę w tym kolorze, położyliby więc przeciwników za 500. Ale i to byłoby dla tych ostatnich opłacalną obroną wykładanych na linii WE popartyjnych 4♥. W rzeczywistości obrona ta często będzie zupełnie darmowa, obrońca E wyjdzie bowiem w kiera, wskutek czego stronie NS przepadnie nie tylko przebitka karowa, ale też jedna z teoretycznie jej należnych wziątek treflowych. Wszystkiego będzie zatem bez jednej, zaledwie za 100 dla NS. Może zatem zbyt kategorycznie odradzałem graczowi N tę obronę? No cóż, czasami pozory mylą, a brydż bywa nie do końca przewidywalny/prognozowalny…

Protokół rozdania wypełnią zatem zapisy 620 dla WE, obronne 300 (po wiście w pika) albo nawet tylko 100 (bo uzyskanie wpadki za 500 będzie w zasadzie niemożliwe) też się w nich jednak na pewno pojawią.

Minimaks teoretyczny: 4♠(NS) z kontrą, 7 lew albo 5♦(NS) z kontrą, 8 lew; 500 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 6 (NS,WE!);

♦ – 8 (NS);

h – 10 (WE);

♠ – 7(NS);

BA – 7 (WE).