Rozdanie 14; rozdawał E, obie przed partią.

Rozdanie 14 Rozd. E, po partii: -	♠ A74 ♥ J95 ♦ A2 ♣ QJ643
♠ 832 ♥ T6 ♦ JT43 ♣ AT98		♠ QJ95 ♥ K873 ♦ KQ75 ♣ 7
	♠ KT6 ♥ AQ42 ♦ 986 ♣ K52

¹ tylko 11 PC, ale dwie starsze czwórki, to cecha tej ręki, która przemawia za pierwszoręcznym otwarciem

² karta minimalna, ale nic w karach i ładne honory, przede wszystkim w starszych

albo:

¹ tylko 11 PC, ale dwie starsze czwórki, to cecha tej ręki, która przemawia za pierwszoręcznym otwarciem

² karta graniczna, więc pas także możliwy

³ po pasie partnera N nie będzie końcówki

albo:

¹ karta graniczna, więc niektórzy jej posiadacze spasują

² 12 PC i pięciokart roboczy w treflach upoważniają e-N-a do zgłoszenia końcówki, a innej niż 3BA nie ma tu najmniejszych podstaw poszukiwać

I tak – po otwarciu E 1♦ i uzgodnieniu tego koloru przez partnera, jeśli NS dojdą do końcówki, to E zaatakuje karem i kontrakt zostanie obłożony bez jednej. Także wskutek podziału trefli 4–1, gdyby bowiem te dały rozgrywającemu cztery wziątki, to wykonałby on ponadto pewny impas kierowy przeciwko otwierającemu licytację graczowi E i już miałby swoje. Kara są bowiem rozłożone równo, przeto obrońcy odebraliby tylko trzy lewy w tym kolorze.

Po otwarciu E i pasie e-S-a dojdzie do kontraktu 3♣(N). Rozgrywający na pewno odda dwie lewy atutowe i karo, będzie zatem walczył o nadróbkę. Zdobędzie ją, gdy uda mu się ustawić obrońcę E w przymusie kierowo-pikowym. Tyle tylko, iż gdy W dojdzie do ręki na ♣A (♦K przepuszczony, karo do asa w ręce rozgrywającego, trefl do króla i asa w ręce W), ten powinien wyjść w pika, rozpoczynając atak na komunikację tym kolorem pomiędzy rękami NS. To właśnie – przy dalszej starannej obronie – uchroni stronę WE przed przymusem, dzięki między innymi faktowi (istotnemu w niektórych wariantach gry), iż kiery będą w rękach NS zablokowane (nawet gdy E zachowa tylko ♥K 8, to po zagraniu ♥D i ♥A w dziadku pozostaną ♥4 2, a w ręce N – ♥5). Rozgrywający będzie się więc musiał zadowolić tylko swoim, czyli dziewięcioma wziątkami.

Wreszcie przypadek ostatni – gdy E na pierwszej ręce spasuje, a przeciwnicy szparko dojdą do 3BA(N). Jakaś różnica w porównaniu z wariantem pierwszym? Ogromna, przecież teraz obrońca E może z powodzeniem zaatakować ♠D. A wówczas rozgrywający – nawet gdy po dojściu ♣A W zmieni atak na kara – będzie już miał szansę zrobić swoje, wystarczy, iż w pierwszej albo drugiej rundzie kierów wyjdzie z ręki ♥W. A to po ujawnieniu się w ręce E singla treflowego nie będzie specjalnie trudne. A wręcz stanie się to jedyną szansą na sukces e-N-a (♥K x x x bez dziesiątki w ręce E), pozwalającą mu na skompletowanie kara, dwóch trefli, trzech pików i trzech kierów właśnie. Warto zatem było otworzyć na pierwszej ręce 1♦, choćby po to, aby dzięki temu znaleźć optymalny wist na ewentualne 3BA przeciwników.

W protokole rozdania spotkamy więc przede wszystkim następujące wpisy: 110, 130 i 400 dla NS oraz wpadkowe 50 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 3♥(NS), 9 lew; 140 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 7 (WE);

♥ – 9 (NS);

♠ – 8 (NS);

BA – 8 (NS).