Rozdanie 12; rozdawał W, po partii NS.

Rozdanie 12 Rozd. W, po partii: NS	♠ T652 ♥ AJ763 ♦ ♣ K852
♠ A84 ♥ ♦ A98743 ♣ JT94		♠ Q9 ♥ KQ852 ♦ KQJ52 ♣ 7
	♠ KJ73 ♥ T94 ♦ T6 ♣ AQ63

¹ od biedy można tu dać mocno podlimitowe – przynajmniej jeśli chodzi o siłę honorową – otwarcie 1♦

² może jest to pewne niedolicytowanie, ale partner jest po pasie i z założenia ma krótkie kiery, E nie posiada zaś żadnego asa

³ z tak układową ręką, mimo że renons znajduje się w podstawowym kolorze partnera, warto na pewno zaryzykować wrzucenie końcówki, tym bardziej że na swoje podniesienie gracz E często będzie miał fit czterokartowy

Jestem pewien, że na wielu stołach turnieju ręce WE będą licytowane właśnie tak, jak zaproponowałem to wyżej. Pierwszy wist najprawdopodobniej padnie w blotkę pikową. Rozgrywający spróbuje ze stołu ♠D, ale S położy na nią króla. W zabije ♠A, po czym będzie musiał koniecznie powtórzyć ♠4. Generalnie, będzie tu chodziło o to, aby maksymalnie zabezpieczyć się przed dwukrotnym połączeniem atutów, gdy dzielą się one 2–0. Rzeczywiście, S pobije dziadkową ♠9 waletem i wyjdzie karem (obrona optymalna). Rozgrywający utrzyma się ♦K na stole, przebije w ręce kiera, zagra stamtąd ♠8 i – na dołożoną przez e-N-a ♠10 – wyrzuci z dziadka trefla. W ten sposób zagwarantuje sobie, że drugą ze swoich przegrywających w kolorach czarnych odda w ręce bezpiecznego przeciwnika N, który nie będzie w stanie drugi raz połączyć atutów. Po zagraniu tego ostatniego w trefla albo w pika rozgrywający weźmie pozostałe osiem lew na obustronne przebitki treflowo-kierowe.

Proszę zwrócić uwagę, iż gdyby pierwszy wist ♠6 (odmienny) został oddany nie spod dziesiątki (czy waleta), ale spod siódemki, tj. z konfiguracji ♠7 6 5 2, broniący S dwukrotnie dostałby się kolorami czarnymi do ręki, dwa razy połączył atuty i grę obłożył (nie wychodzi też bowiem ekspas przeciwko ♥A ani kiery nie dzielą się 4–4). Z kolei – przy układzie autentycznym – gdyby N wyszedł w trefla, a jego partner zabił ♣A i odwrócił w atu (optymalnie!), to W na przykład zagrałby ze stołu ♥K i wyrzucił z ręki pika. Byłaby to najpewniejsza droga do sukcesu, acz istniałyby też inne.

Sądzę, że w turniejowych protokołach minimaksowe 400 dla WE będzie obecne dosyć często, zwłaszcza że nie na każdym stole padnie pierwszy wist pikowy i będzie miała miejsce tak testująca rozgrywającego obrona, jak przedstawiona wyżej jako optymalna.

Minimaks teoretyczny: 5♦(WE), 11 lew; 400 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 11 (WE);

♥ – 8(NS);

♠ – 9 (NS);

BA – 7 (WE).