Rozdanie 25; rozdawał N, po partii WE.

Rozdanie 25 Rozd. N, po partii: EW	♠ T82 ♥ Q52 ♦ 73 ♣ A8652
♠ QJ5 ♥ AT843 ♦ KJT ♣ K4		♠ K9763 ♥ J76 ♦ 54 ♣ J93
	♠ A4 ♥ K9 ♦ AQ9862 ♣ QT7

¹ karta bezatutowa, zatem mimo sześciokartowego longera w karach takie właśnie otwarcie jest jak najbardziej wskazane

² słabe kiery i układ 5332, mimo 14 PC nie ma więc mowy o wejściu

albo:

¹ na 1BA karta trochę za słaba, choć w założeniach korzystnych niektórzy jej posiadacze pewnie zdecydują się na taką zapowiedź

² gdyby ♥D znajdowała się w innym kolorze, 3♦ byłyby bardziej uzasadnione, teraz jednak gracz N powinien raczej pasować

Polecane otwarcie 1BA zakończy licytację i obrońca W zawistuje przeciwko temu kontraktowi w kiera. Do sukcesu rozgrywającego doprowadziłoby jedynie tak nienaturalne posunięcie, jak zadysponowanie ze stołu ♥D (!?) i zagranie stamtąd trefla do dziesiątki, wziąłby on wówczas cztery lewy treflowe i po jednej w każdym z pozostałych kolorów. Niewątpliwie gracz S puści jednak pierwszą lewę do ręki, weźmie ją tam ♥K i zagra w kara. Najprawdopodobniej blotką, dysponuje bowiem tylko jednym dojściem do stołu, i to takim, którego nie chciałby się od razu pozbywać. Jeśli po utrzymaniu się ♦10 W będzie kontynuował kierem, rozgrywający wstawi z dziadka ♥D, wyrobi sobie do końca kara i wygra swój kontrakt z nadróbką. Weźmie bowiem cztery lewy karowe, dwa kiery, pika oraz trefla.

Rzecz jasna, po utrzymaniu się ♦10 W nie powinien kontynuować blotką kierową, tylko wyjść ♠D, a po ewentualnym przepuszczeniu przez rozgrywającego kontynuować tym kolorem. Najprawdopodobniej po zabiciu tej lewy ♠A gracz S wejdzie na stół ♣A i zrobi w karach impas damą. Nieudany, polegnie zatem bez dwóch.

Rozpoczynając kara z ręki, S powinien wyjść wysoką blotką – ósemką albo nawet dziesiątką, przede wszystkim dlatego, aby utrudnić przeciwnikowi W interpretację sygnału, jaki pośle mu w tej lewie partner. Wówczas dołożona przez gracza E ♦5 – jako próba zwrócenia uwagi partnera na piki – istotnie może nie być dla tego ostatniego oczywista.

Po otwarciu e-S-a 1♦ to najprawdopodobniej przeciwnicy utrzymają się w kontrakcie 2♥. I zrealizują go, często z nadróbką, tej przeciwnicy pozbawiliby ich definitywnie jedynie wtedy, gdyby zmontowali przebitkę pikową. Bez niej broniący wezmą tylko po jednej wziątce w każdym z kolorów, w pierwszej rundzie atutów W zagra bowiem blotką do dziesiątki w ręce. Gracz S ma zaś w tym kolorze drugiego króla – i to z dziewiątką – obrońcy wezmą więc jedynie jedną lewę atutową także w przypadku, gdy rozgrywający przebije w dziadku trzecią rundę kar.

Wreszcie kontrakt 3♦(S), do którego przy niektórych stołach turnieju również dojdzie – otóż rozgrywający będzie musiał oddać dwie wziątki atutowe oraz po jednej w każdym z kolorów bocznych, polegnie zatem bez jednej.

W protokole rozdania spotkamy więc niewysokie wpisy po obu stronach: 90 i 120 dla NS oraz – bez wątpienia częściej – 50, 100, 110 i 140 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 3♣(NS) z kontrą, 8 lew albo 3♦(NS) z kontrą, 8 lew; 100 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (NS);

♦ – 8 (NS);

♥ – 8(WE);

♠ – 8 (WE);

BA – 7 (E!).