Rozdanie 8; rozdawał W, obie przed partią.

Rozdanie 8 Rozd. W, po partii: -	♠ KT6 ♥ 9765 ♦ KJ5 ♣ 432
♠ AQJ84 ♥ AK ♦ QT6 ♣ T76		♠ 952 ♥ QJ2 ♦ A9874 ♣ QJ
	♠ 73 ♥ T843 ♦ 32 ♣ AK985

¹ 10 PC, ale marne punkty, zasadniczo damy i walety, w tym konfiguracja ♣D W sec, na razie 2♠ w zupełności zatem wystarczy

² nadwyżka, układ zrównoważony, inwit

³ E też ma nadwyżkę, również w składzie zrównoważonym, w tym mnóstwo niskich, bardziej bezatutowych aniżeli przydatnych przy grze w kolor honorów

albo:

¹ 10 PC, ale marne punkty, zasadniczo damy i walety, w tym konfiguracja ♣D W sec, na razie 2♠ w zupełności zatem wystarczy

² nadwyżka, układ zrównoważony, inwit

³ takie przyjęcie partnerowego zaproszenia byłoby – moim zdaniem – błędem

albo:

¹ także otwarcie jak najbardziej dopuszczalne; to przede wszystkim kwestia stylu gry

I tak 4♠(W) zostaną na pewno położone bez jednej. Przeciwko tej grze N wyjdzie w kiera albo w trefla i nawet jeśli rozgrywający rozegra kara na impas culbertsonowski (prawidłowo), to i tak będzie musiał oddać dwa trefle, karo oraz wziątkę na zaimpasowego ♠K. Można powiedzieć – pech!, król atu leżał bowiem za impasem, ale nie będzie to do końca prawda. Obie ręce WE są bowiem zrównoważone, a każdy kolor jest trzymany chociaż raz, są zatem solidne podstawy, aby w rozdaniu tym ponad ewentualną końcówkę w piki przedłożyć kontrakt firmowy. I to drogą przynajmniej quasi-naturalną, tj. po zaproponowaniu gry w to miano przez otwierającego i zaakceptowaniu tej propozycji przez jego partnera. A że zarówno W, jak i E (ten szczególnie!) mają ręce odpowiednie do wdrożenia takich działań, kontrakt 3BA(W) istotnie może w rozdaniu tym zostać wylicytowany, a nie jedynie wrzucony. A tym bardziej dojdzie do niego po alternatywnym wobec 1♠ otwarciu W 1BA.

Owszem, kontrakt 3BA(W) położyłby pierwszy wist treflowy – przepuszczony przez e-S-a bądź zabity przezeń ♣K w celu kontynuowania ataku treflową blotką – tyle tylko że… taki atak prawie na pewno nie padnie. Gracz ten zaatakuje w kiera i już panem rozdania będzie zawodnik W. Weźmie on pierwszą lewę ♥A w ręce, po czym – najpewniej – zagra piki z góry: asem, a potem damą (na impas nie ma komunikacji). I już będzie miał wymagane dziewięć wziątek: cztery pikowe, trzy kierowe, karową i – wcześniej czy później – treflową (bądź drugą karową). Do wzięcia dziewięciu lew doprowadzi też zawodnika W gra przez kara (wyjście z ręki ♦10 albo ♦D w drugiej lewie), choć wówczas, gdy weźmie on pierwszą i drugą lewę tego koloru, bezpieczniej będzie nie kontynuować już kar, tylko przerzucić się na piki. Rozkłady są jednak takie, iż i zagranie trzeci raz w kara nie pozbawi rozgrywającego sukcesu.

W protokole rozdania spotkamy więc zapisy w wysokości 400 dla WE, ale też 50 po stronie przeciwnej – te ostatnie za przegrane bez jednej 4♠ i – rzadko! – 3BA.

Minimaks teoretyczny: 3♠(WE), 9 lew; 140 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 9(WE);

♥ – 7 (NS);

♠ – 9 (WE);

BA – 8 (WE).