Rozdanie 13; rozdawał N, obie po partii.

Rozdanie 13 Rozd. N, po partii: obie	♠ 8 ♥ T72 ♦ KQ9743 ♣ 983
♠ J932 ♥ Q85 ♦ A52 ♣ QJ6		♠ AK654 ♥ AK96 ♦ 6 ♣ A52
	♠ QT7 ♥ J43 ♦ JT8 ♣ KT74

Nasz System:

¹ inwit do końcówki z fitem pikowym

² naturalne, pytanie o uzupełnienie w kierach, na razie jeszcze w ramach inwitu do końcówki

³ ♥D oraz czterokartowy fit pikowy (jeśli 2BA jeszcze go nie pokazały) w pełni upoważniają do pozytywnej reakcji na prośbę partnera

⁴ cuebid, E wyjaśnia, że w rzeczywistości chodziło mu o przymiarkę do szlemika

⁵ cuebid, prawie na pewno as, jako że partner wskazał rękę dwukolorową, więc w karach bardzo często będzie miał krótkość

⁵ po takim rebidzie partnera E był zdecydowany zapowiedzieć grę premiową

Wspólny Język:

¹ odwrotka

² 7–10(11) PC, tylko cztery piki

³ gramy w piki!

⁴ układ zrównoważony, najprawdopodobniej właśnie 4–3–3–3

⁵ krótkość w karach

⁶ zapowiedź typu last train, karta za dobra na negatywne 4♠: w karach nic się nie marnuje, ponadto skoro partner jest w tym kolorze krótki, grające są na pewno honory ręki W w kierach i treflach (!)

⁷ E – z ♥A K – widzi, że partner dał zapowiedź last train, wie zatem, iż może się po nim spodziewać właśnie takiej ręki, jaką ma on w rzeczywistości (już z ♣K zamiast ♣D W W powinien był bowiem dać cuebid 5♣, nie wprowadziłby tym w błąd partnera co do swojej siły, jako że pod tym względem zlimitował już precyzyjnie swoją rękę)

Być może wbrew pierwszemu wrażeniu szlemik pikowy, szczególnie z lepszej ręki E, jest tu bardzo dobrym, godnym polecenia kontraktem. Jeśli rozgrywający nie odda lewy atutowej – przy podziale pików 2–2 (szansa 40%) bądź 3–1 z singlową damą (12,5%) – jego jedyną przegrywającą będzie trefl. Kiedy zaś piki podzielą się 3–1 z damą w długości (37,5%), do wygrania szlemika konieczny będzie podział kierów 3–3 (36%, ale patrz niżej) oraz udany impas przeciwko ♣K (50%). W sprawie kierów należy się sprecyzowanie: nie tyle podział 3–3, co optymalne rozegranie tego koloru, aby zmaksymalizować szansę zdobycia w nim czterech wziątek, także gdy nie jest on rozłożony 3–3. Jeśli zagramy ♥A i ♥D, a od e-S-a spadnie ♥10 bądź ♥W, to optymalną kontynuacją – m.in. ze względu na zasadę ograniczonego wyboru – będzie impas ♥9 w ręce. Stracimy wprawdzie wówczas konfigurację ♥W 10 sec u e-S-a (1,6%), ale zyskamy na ośmiu konfiguracjach W x oraz 10 x tamże (zysk: 7 x 1,6% = 11,2%). Jeżeli do tego dodamy jeszcze konfiguracje z singlowym ♥W albo ♥10 u e-S-a, to okaże się, iż łączna szansa kierowa wynosi okołu 36% + 11,2% + 2,5% = około 50%. Wówczas musi się też udać impas przeciwko ♣K, przeto szansa zrealizowania kontraktu 6♠ w przypadku, gdy trzeba oddać lewę atutową, wynosi 50% x 50% = 25%. Stąd już tylko krok do wyliczenia łącznej szansy powodzenia szlemika, oto ona: 52,5% + 25 x 37,5% = ponad 71%. Wyraźnie więcej niż mogło się wydawać w pierwszej chwili, nieprawdaż?

A i do tej, wysokiej przecież wartości należy jeszcze – jak się za chwilę okaże – coś dodać, w autentycznym rozdaniu trzeba bowiem oddać lewę na ♠D, a ♣K leży za impasem, mimo to po prawidłowej rozgrywce szlemik w piki powinien zostać zrealizowany! Grajmy: S zaatakuje ♦W – trzeba go zabić ♦A w dziadku, a następnie choćby ze zwykłej staranności – przebić w ręce karo (!). następnie zaś ściągnąć ♠A K; okaże się wówczas, że nie uniknie się oddania wziątki atutowej. Następnie ♥A i kier do damy – od e-S-a nie spadło nic istotnego. Nie impasujemy jednak jeszcze ♣K, tylko wykorzystując ostatni (na razie) pobyt w dziadku, przebijamy w ręce jeszcze jedno karo (!), zgrywamy ♥K i dobrą ♥9 (to ostatnie zagranie nie jest absolutnie konieczne) i wychodzimy w pika, wpuszczając e-S-a na damę:

Zostały mu już tylko trefle, zatem chcąc nie chcąc, musi on wyjść w ten kolor i wygrywamy szlemika, mimo że ♣K leży za impasem.

Oczywiście, gdyby w trzykartowej końcówce gracz S posiadał jeszcze na odejście karo, przebilibyśmy je ♠W na stole i zrobilibyśmy impas treflowy.

I jeszcze jedno, gdyby w drugiej rundzie kierów zleciał od e-S-a walet bądź dziesiątka, to aby pozostać w zgodzie z szansami, należałoby również przebić w ręce karo i od razu wpuścić e-S-a na ♠D. Gdyby nie miał on już kara (ani kiera!), musiałby odejść w trefla, robiąc rozgrywającemu impas w tym kolorze. Potem gracz E musiałby jeszcze tylko zrobić impas ♥9 w ręce. Oczywiście, gdyby i w tym wypadku S miał więcej niż trzy kara, po ♠D odszedłby bezpiecznie karem i rozgrywający musiałby sam zaimpasować najpierw ♣K, a potem ♥W/10.

W protokole tego niełatwego rozdania spotkamy na pewno minimaksowe wpisy 1430 dla WE, więcej będzie na pewno końcówek za 680 albo tylko 650, znajdą się w nim też bez wątpienia wpadkowe 100 po stronie przeciwnej.

Minimaks teoretyczny: 6♠(E!), 12 lew; 1430 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (WE);

♦ – 7 (WE);

♥ – 10 (WE);

♠ – 12 (E!);

BA – 9 (WE).