Rozdanie 15; rozdawał S, po partii NS.

Rozdanie 15 Rozd. S, po partii: NS	♠ AT8 ♥ AT98 ♦ QT63 ♣ J7
♠ KQ64 ♥ 432 ♦ 8 ♣ AQ865		♠ J5 ♥ KQ765 ♦ AJ2 ♣ 943
	♠ 9732 ♥ J ♦ K9754 ♣ KT2

Nasz System:

¹ PRO

² trzy kiery, minimum otwarcia

³ partner ma 11–12, co najwyżej brzydkie 13 miltonów, więc w turnieju na maksy końcówkę można sobie darować

Tym bardziej że po ewentualnych 3♥ E jego partner mógłby powiedzieć 4♥ nawet z aktualną kartą. Ma wprawdzie tylko 11 PC, ale też singla w karach…

Wspólny Język:

¹ precision

² 5⁺♥, nieforsujące (z singlem kier partner powie 2♠ – które partner przeniesie na 3♣ – albo 3♣)

³ mimo fitu i karowego singletona karta jest na tyle słaba honorowo, że w turnieju na maksy racjonalny będzie pas na nieforsującą w końcu odpowiedź partnera

albo:

¹ precision

² pytanie, zasadniczo 10⁺ PC, gdy partner pokaże cztery kiery, E wrzuci końcówkę w ten kolor

³ teraz E musi jednak przenieść na 3♣, czego efektem jest gorsza w turnieju na maksy częściówka

Myślę jednak, że 2♥ w zupełności wystarczą, tym bardziej że precisionowskie 2♣ stają się z czasem coraz bardziej podlimitowe. Także partner nie będzie miał czterech kierów zbyt często.

Teraz jednak ma trzy kiery i częściówka w ten kolor jest w tym rozdaniu w turnieju na maksy kontraktem optymalnym. Ponadto tylko pierwszy wist singlowym ♥W definitywnie pozbawi rozgrywającego 10. wziątki. N może pierwszą lewę przepuścić albo zabić ♥A i powtórzyć kierem. Lepiej będzie ♥W przepuścić, wówczas jeśli rozgrywający zdecyduje się na przebicie na stole dwóch kar (drugiego po powrocie do ręki ♠W), odda (w najczęstszym wariancie rozwoju wydarzeń) trzy lewy kierowe, pika oraz trefla. Jeżeli zaś przebije w dziadku tylko jedno karo i podegra drugi raz kiery, odda tylko dwie wziątki atutowe, ale za to jedno karo. A kiedy wcześniej wyrobi sobie piki, wychodząc z ręki waletem, N zabije asem drugą (albo nawet pierwszą) rundę tego koloru, po czym może zagrać ♥A i kierem; wówczas rozgrywający nie przebije w dziadku ani jednego kara. Wariantów jest tu bez liku, po ataku ♥W i dalszej starannej grze strony NS rozgrywający zawsze jednak i może, i powinien już zostać ograniczony do tylko dziewięciu lew.

Po każdym innym wiście istnieje już droga do 10 lew. Powiedzmy, że S wyjdzie w pika, a na blotkę z dziadka N wstawi dziesiątkę. Rozgrywający weźmie tę lewę ♠W w ręce i w naturalny sposób powtórzy pikiem – do mariasza. N zabije ♠A i – powiedzmy – zagra teraz ♥A i kierem. Gracz E utrzyma się ♥K w ręce, zrobi impas ♣D w dziadku, na ♠D zrzuci z ręki trefla, przebije w ręce trefla, zgra ♦A, przebije na stole karo i na dobrego trefla zrzuci z ręki ostatnie karo (bądź wyjdzie ze stołu w pika i wypromuje sobie dodatkową wziątkę na pozostałą mu w ręce konfigurację ♥D 7). Odda jeszcze tylko jedną lewę atutową.

Także gdy po ♠A N nie zagra w atu, aby chronić swoje wziątki w tym kolorze, będzie istniało kilka dróg prowadzących gracza E do skompletowania 10 lew.

Grając w trefle, zawodnik W najczęściej weźmie lew 10, jako że nadróbki pozbawiłby go jedynie pierwszy wist ♥A i dwie przebitki w tym kolorze (druga po dopuszczeniu e-N-a do ręki ♠A). Po każdej innej obronie rozgrywający łatwo ograniczy swoje przegrywające do pika, kiera i wziątki atutowej.

W protokole rozdania należy się więc spodziewać przede wszystkim wpisów 170, 140 i 130 dla WE, od czasu do czasu trafi się też w nim 420 dla tej strony – za zrealizowaną końcówkę kierową.

Minimaks teoretyczny: 3♥(WE), 9 lew; 140dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9(WE);

♦ – 8 (NS);

♥ – 9 (WE);

♠ – 7(WE);

BA – 6 (NS,WE!).