Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.

Rozdanie 33 Rozd. N, po partii: -	♠ AKJT ♥ 83 ♦ QJT ♣ AJ52
♠ 8642 ♥ AJ7 ♦ AK94 ♣ K8		♠ Q5 ♥ K962 ♦ 7652 ♣ T97
	♠ 973 ♥ QT54 ♦ 83 ♣ Q643

¹ W też ma silne 1BA, ale w zasadzie musi pasować, tak każe mu bowiem zarówno brydżowa teoria, jak i zasób stosowanych w takiej sytuacji konwencji obronnych

Przeciwko 1BA(N) obrońca E powinien wyjść karem – w takiej sytuacji polecany jest bowiem wist pasywny, i to nie tylko w turnieju na maksy. Trafi to tym razem w silną czwórkę partnera, ten zagra więc najprawdopodobniej ♦K, ♦A i ♦9 – aby zachować dojście czwartą rundą tego koloru do ręki partnera. Rozgrywający zrobiłby swoje, gdyby po zdobyciu trzeciej lewy na ♦D w ręce, zagrał ♠A K z góry, a potem ściągnął też szczęśliwie wyrobione ♠W 10 i odszedł kierem. Miałby już pięć wziątek, a w końcówce – albo nawet jeszcze wcześniej – przeciwnicy albo musieliby dać mu lewę kierową, albo zagrać w trefle, umożliwiając e-N-owi zaimpasowanie króla w tym kolorze. Ten ostatni zrobiłby wtedy swoje, biorąc karo, cztery piki i trefla – oraz bądź to kiera, bądź to drugiego trefla.

Rozgrywający nie widzi jednak rąk obrońców, może więc zagrać inaczej – trefle z góry, a potem – po dostaniu się tym ostatnim kolorem do dziadka – na impas ♠D. Dałoby mu to swoje, gdyby ♠D siedziała w impasie, a obrońcy nie byliby w stanie odebrać trzech kierów (tj. także ♥W siedziałby pod impasem). Po utrzymaniu się ♦D mogłoby zatem nastąpić zagranie ♣A i ♣W z ręki, poprzedzone co najwyżej ściągnięciem ♠A (? – patrz niżej). Aktualnie nie byłoby to jednak posunięcie skuteczne, przynajmniej gdyby gracz E wiedział już, że po utrzymaniu się ♦7 musi zagrać w kiery (w związku z tym przed zagraniem w trefle N nie powinien jednak zgrywać ♠A!). Po takiej obronie (i rozgrywce) WE odebraliby trzy kara, trefla i trzy kiery, położyliby zatem rozgrywającego bez jednej. Inna sprawa, że do takiej samej wpadki doszłoby również, gdyby N grał inaczej, tj. sam przedzierał się przez kiery. Chociaż możliwe jest rownież, iż takie posunięcie przeciwnika mogłoby zniechęcić graczy WE do kierów. A wówczas – gdy W pobiłby w pierwszej rundzie tego koloru dziadkową ♥10 waletem i wpuścił partnera na ♦7 – a ten ostatni zagrał w cokolwiek innego niż kiery, N miałby już co najmniej swoje. Po zagraniu przez E w piki ściągnąłby bowiem cztery wziątki w tym kolorze i odszedłby kierem, musiałby więc jeszcze dostać dwa trefle (bądź kiera i ♣A). Kiedy zaś po ♦7 E wyszedłby w trefle – rozgrywający mógłby już nawet skompletować dwie nadróbki, przynajmniej gdyby w samej koncówce pociągnął piki górą.

Myślę zatem, że w turniejowym protokole tego rozdania najpopularniejsze wpisy będą opiewać na 50 punktów dla strony WE oraz 90 punktów dla strony NS.

Minimaks teoretyczny: 2♦(W!), 8 lew; 90dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (NS);

♦ – 8 (W!);

♥ – 6 (NS,WE!);

♠ – 7 (NS);

BA – 6 (NS,WE!).

Analizy przygotował Wojciech Siwiec