Rozdanie 27; rozdawał S, obie przed partią.

Rozdanie 27 Rozd. S, po partii: -	♠ QJ3 ♥ KJT9 ♦ A94 ♣ QJ8
♠ K876 ♥ 74 ♦ QT752 ♣ 96		♠ AT9 ♥ A832 ♦ KJ3 ♣ T74
	♠ 542 ♥ Q65 ♦ 86 ♣ AK532

¹ można też od razu pokazać trefle zapowiedzią 2♣

² tak czy owak, te trefle gracz S będzie musiał w końcu pokazać

albo:

Być może niektóre gry 3♦ zostaną skontrowane, ale nie będzie to dla strony NS ani oczywiste, ani łatwe. Tymczasem jej 3♣ zostałyby zrealizowane, a po ataku w kiera albo w trefla (niespecjalnie realne) – nawet z nadróbką. Po dosyć oczywistym karze rozgrywający oddałby lewę w tym kolorze, a ponadto kiera i dwa piki. Jeśli obrońca E dwukrotnie przepuściłby kiery, S przerzuciłby się na piki i w tym właśnie kolorze wyrobiłby sobie dziewiątą wziątkę (pięć trefli, dwa kiery, karo i pik).

Przeciwko 3♦(W) broniący mogliby natomiast zagrać trzy razy w trefle. Rozgrywający przebiłby ostatnią z tych lew, zagrał w atu, a potem w piki. Musiałby zatem oddać dwa trefle, karo, kiera i pika (jeśli tylko N nie wyszedłby w ten kolor), na swoje 3♦ poległby więc bez jednej. Na ogół tylko za 50, nie zostałby bowiem skontrowany, co okazałoby się szczególnie opłacalną obroną wykładanych na linii NS 3♣.

Protokoły rozdania wypełnią więc przede wszystkim wpadkowe 50 oraz 110, oba zapisy dla silniejszej (23:17 PC) strony NS.

Minimaks teoretyczny: 3♦(WE) z kontrą, 8 lew; 100dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 8 (WE);

♥ – 8 (NS);

♠ – 7 (WE);

BA – 6 (NS).