Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.

Rozdanie 20 Rozd. W, po partii: obie	♠ KQJ87 ♥ Q972 ♦ 98 ♣ J7
♠ 654 ♥ J86 ♦ 6 ♣ AKQT65		♠ AT3 ♥ K3 ♦ Q7532 ♣ 432
	♠ 92 ♥ AT54 ♦ AKJT4 ♣ 98

Wspólny Język:

¹ układ 5422, ponadto wszyscy licytują, przeto partner nie jest silny, S nie powinien więc, broń Boże, skakać na 4♥

¹ precision

² inwitujące z fitem treflowym, 9–11 PC, bez starszej czwórki (odpowiedź 2BA znaczyłaby m.in. sign-off z fitem treflowym, zmuszałaby ona partnera do automatycznego rebidu 3♣)

³ możliwe wejście 3♦, ale E dał zapowiedź inwitującą

⁴ kontra reopen, przede wszystkim na kolory starsze

Na niektórych stołach, szczególnie tam, gdzie W zacznie od precisionowskich 2♣, skończy się na rozgrywanym przezeń kontrakcie 3♣. N zaatakuje przeciwko niemu ♠K i – po przepuszczeniu przez rozgrywającego – będzie kontynuował ♠D albo – w pełni naukowo – ♠W. W toku dalszej gry – jeśli tylko broniący nie wykażą się zbytnią aktywnością, tj. żaden z nich nie zagra w kiera, rozgrywający będzie musiał oddać jeszcze cztery wziątki: karową, dwie kierowe i jeszcze jedną pikową. Przy normalnym rozwoju wydarzeń kontrakt 3♣(W) zakończy się zatem wpadką bez jednej, za 100.

Przeciwko 3♥(N) czy 3♥(S) obrońcy ściągną najpierw dwa trefle, a następnie W wyjdzie (może nawet już po odebraniu tylko jednego trefla) w singlową ♦6. Potem więc jego partner dostanie się do ręki na ♥K i pośle do przebitki karo, a sam weźmie jeszcze lewę na ♠A. Także kontrakt 3♥(S) [czy 3♥(N)] powinien zatem zakończyć się wpadką rozgrywającego bez jednej, za 100.

Wynika z tego, iż turniejowy protokół rozdania wypełnią przede wszystkim obustronne zapisy za wpadki: 100 po stronie NS oraz 100 po stronie WE.

Minimaks teoretyczny: 2♥(NS), 8 lew, 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 8 (WE);

♦ – 8 (NS);

♥ – 8 (NS);

♠ – 8 (NS);

BA – 7 (WE).