Rozdanie 3; rozdawał S, po partii WE.

Rozdanie 3 Rozd. S, po partii: EW	♠ 92 ♥ Q ♦ AQT543 ♣ QJ84
♠ A6 ♥ A76 ♦ KJ976 ♣ K52		♠ KJ43 ♥ 985432 ♦ 82 ♣ 6
	♠ QT875 ♥ KJT ♦ ♣ AT973

¹karta nieodpowiednia na podlimitowe otwarcie dwukolorowe, przede wszystkim ze względu na trzy tłuste kiery

²10⁺ PC, skład zrównoważony albo quasi-zrównoważony

³z sześcioma kierami możliwy jest taktyczny skok na 2♥

⁴naturalne, 5⁺♠–5⁺♣, otwarcie podlimitowe (!), S nie będzie mógł spasować na mocno propozycyjną kontrę partnera na 3♦, nie może też rzecz jasna skontrować 2♥

⁵dyscyplina każe pasować, partner ma bowiem układową rękę w sile 10–11 PC i – przez domniemanie – krótkość karową, kuszą jednak inwitujące 4♣

Z drugiej strony, gdyby nawet S miał swoje kierowe punkty w pikach, czyli jego ręka wyglądałaby następująco: ♠ K D W x x ♥ x x x ♦ - ♣ A 10 9 x x, to i tak wychodziłyby tylko 4♣. Końcówka w ten kolor byłaby jednak impasowa, to fakt. Karty ! K D 10 x x ♥ x x x ♦ - ♣ A K x x x partner mieć już raczej nie może. A i wówczas z wygraniem ewentualnych 5♣ mogłyby być problemy po wiście atutowym

albo:

¹karta nieodpowiednia na podlimitowe otwarcie dwukolorowe, przede wszystkim ze względu na trzy tłuste kiery

²15–18 PC w składzie zrównoważonym

³od ładnych 9 PC

⁴naturalne zejście (można też dać transfer 2♦)

⁵naturalne, 5⁺♠–5⁺♣, otwarcie podlimitowe (!), S nie będzie mógł spasować na mocno propozycyjną kontrę partnera na 3♦, nie może też rzecz jasna skontrować 2♥

⁶dyscyplina każe pasować, partner ma bowiem układową rękę w sile 10–11 PC i – przez domniemanie – krótkość karową, kuszą jednak inwitujące 4♣

Krótko mówiąc, S – ze swoim podlimitowym, wysoce układowym otwarciem – powinien jak najszybciej zwolnić przeciwników z kontry. Uprzedzi też w ten sposób partnera o charakterze swojej ręki i przede wszystkim ułatwi mu podjęcie optymalnej decyzji licytacyjnej. Istotnie, 2♥ są na linii WE łatwe do wygrania, nie ma więc mowy o ich skontrowaniu. Jeśli gracz N zachowa pełną dyscyplinę licytacyjną (co szczególnie w dobie coraz słabszych otwarć jest konieczne), to jego para weźmie zapis za wygranie 3♣. Jeśli zrobi jeszcze jeden krok naprzód, 4♣(S) zostaną już położone bez jednej, rozgrywający będzie bowiem musiał oddać dwa piki, kiera oraz ♣K.

W protokole rozdania oprócz minimaksowych 110 dla NS spotkamy też wiele zapisów wpadkowych – w wysokości 50, 100, a nawet 150, wszystkie oczywiście po stronie WE. Kiedy bowiemS da pierwszoręczne otwarcie 1♠, niektórzy zawodnicyN nie będą w stanie wyhamować poniżej dogranej.

Minimaks teoretyczny:  3♣(NS), 9 lew;  110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 9 (NS);

♦ – 7 (WE);

♥ – 8 (WE);

♠ – 7 (NS);

BA – 7 (NS).