Rozdanie 33; rozdawał N, obie przed partią.

Rozdanie 33 Rozd. N, po partii: -	♠ AQJ5 ♥ K65 ♦ KJ84 ♣ 96
♠ K942 ♥ JT9 ♦ Q52 ♣ A43		♠ T83 ♥ Q2 ♦ AT76 ♣ KT85
	♠ 76 ♥ A8743 ♦ 93 ♣ QJ72

Nasz System:

¹ kiery za słabe, i tylko pięciokartowe, by powtarzać je na szczeblu dwóch w sytuacji, gdy partner może mieć rękę dwukolorową: treflowo-pikową

² N widzi, że 2♥ mogłyby być kontraktem lepszym niż 1BA, nie może ich jednak zgłosić, jako że w ten sposób wskazałby rękę w składzie – modelowo – 4–3–1–5 oraz co najmniej lekką nadwyżkę

Wspólny Język:

¹ w tym wypadku partner nie może mieć ręki treflowo-pikowej, bo nie otworzył precisionowskimi 2♣, musi zatem posiadać kartę w składzie zrównoważonym w sile 12–14 PC, a zatem i dwa-trzy kiery (oczywiście może też mieć silną kartę z czterema i więcej pikami)

^{1, 2} gdyby mimo wszystko S zdecydował się na rebid 1BA, to jego partner – jeśliby uznał, że 2♥ mogłyby tu być lepszym kontraktem niż 1BA – miałby pełne prawo je zapowiedzieć

Niektórzy eksperci są jednak zdania, że i w ostatniej sekwencji takie 2♥ e-N-a powinny unaturalniać jego trefle i całą dotychczasową licytację, tj. iż powinien on w takim wypadku mieć skład 4–3–2–4.

Poświęciłem tyle miejsca temu zagadnieniu, jako że w tym wypadku prawidłowym i optymalnym kontraktem jest częściówka w kiery. Grając w ten kolor, rozgrywający będzie bowiem w stanie ograniczyć swoje przegrywające do kiera, kara i dwóch trefli. Oczywiście, gdy W wcześnie wyjdzie w karo, S będzie musiał trafić palcówkę w tym kolorze, jeśli nie, to w toku dalszej gry jedno z kar ręki zostanie wyrzucone na dziadkowego pika (po zaimpasowaniu króla w tym kolorze).

Jeżeli natomiast chodzi o bezatutową grę e-N-a, do której w wielu wypadkach (szczególnie u graczy licytujących Naszym Systemem) będzie musiało dojść, to do jedynie siedmiu wziątek bezwzględnie ograniczyłyby rozgrywającego nierealne wisty w kiera albo w ♣K bądź ♣10 (!?). W rzeczywistości E wyjdzie jednak najprawdopodobniej w blotkę treflową – i jeżeli tylko gracz N puści pierwszą lewę do dziewiątki w ręce, będzie już w stanie skompletować osiem wziątek. Kiedy natomiast zadysponuje wówczas ze stołu honor, to W pobije go asem, tyle że w następnej lewie nie będzie mógł powtórzyć treflem, tylko będzie musiał wyjść w blotkę karo. Trochę to skomplikowane i nie za bardzo naturalne, w każdym razie wiele zależy tu od konkretnych kroków obu stron – obrońców i rozgrywającego. Generalnie, mimo że istnieje obrona pozwalająca ograniczyć grającego w bez atu e-N-a do siedmiu lew, w turniejowej praktyce rozgrywający najczęściej będą brali lew osiem, a od czasu do czasu nawet dziewięć (cztery kiery, trzy piki, jeden trefl i jedno karo). Stąd w protokołach rozdania znajdą się przede wszystkim wpisy w wysokości 140 i 120 dla NS, ale też 90 i 150 dla tej strony.

Minimaks teoretyczny: 3♥(NS), 9 lew; 140dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 7 (NS);

♥ – 9 (NS);

♠ – 7 (NS);

BA – 7 (NS).

Analizy przygotował Wojciech Siwiec