Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.

Rozdanie 20 Rozd. W, po partii: obie	♠ KT753 ♥ QT752 ♦ 4 ♣ QJ
♠ J984 ♥ KJ6 ♦ AQJ5 ♣ T5		♠ Q6 ♥ A984 ♦ T987 ♣ A32
	♠ A2 ♥ 3 ♦ K632 ♣ K98764

¹ dwukolorówka Wilkosza, kiedyś tak się grało powszechnie!

² kontra wywoławcza (ewentualnie z ukierunkowaniem na kiery, tzn. przeciwko hipotetycznym pikom wchodzącego)

³ do koloru partnera

⁴ kontra nadwyżkowa

albo:

¹ dwukolorówka Wilkosza, kiedyś tak się grało powszechnie!

² kontra wywoławcza (ewentualnie z ukierunkowaniem na kiery, tzn. przeciwko hipotetycznym pikom wchodzącego)

³ do koloru partnera

⁴ kontra nadwyżkowa

⁵ na maksy można ewentualnie zaryzykować pasa, w końcu strona NS ma na pewno przewagę siły

¹ kontra sputnik

albo:

¹ kontra sputnik

² kontra nadwyżkowa

Zacznijmy od końca, tj. rzadkich wypadkow, kiedy to dojdzie do kontraktu 2♠(S) z kontrą. Powiedzmy, że W nie będzie ryzykował wyjścia w atu (choć byłoby ono doskonałe, wprawdzie S mógłby się wówczas wybronić bez dwóch, ale raczej poległby bez trzech, za 800), tylko wyjdzie bezpiecznie ♣10. E przepuści, a S weźmie tę lewę ♣K w ręce i oczywiście wyjdzie stamtąd singlowym kierem. W wskoczy wówczas ♥K i teraz już będzie musiał zagrać w atu, tyle że wyjdzie czytelnie dziewiątką. Powiedzmy, że rozgrywający zadysponuje ze stołu dziesiątkę,E da wówczas damę, więc S zabije w ręce asem. Teraz zostanie zagrany trefl do dziadkowej damy, przeto E zabije ♣A i powtórzy pikiem. W wstawi na trzeciej ręce ♠8, zatem dziadek pobije tę lewę ♠K. Powiedzmy, że rozgrywający będzie kontynuował stamtąd ♥D, obrońca E pobiją ją więc asem i wyjdzie ♦9, a po utrzymaniu się nią będzie kontynuował karem. Rozgrywający przebije na stole i zagra stamtąd małym kierem, a z ręki zrzuci trefla. Broniący W utrzyma się ♥W, po czym ściągnie ♠W i wyjdzie ♦A. S przebije w dziadku i zgra dobrą ♥10, którą W przebije ostatnim atute rozdania – czwórką. Ostatnia lewa – na ♦K w ręce – dostanie się jednak rozgrywającemu. Bez dwóch, 500 dla WE. Ale jeśli rozgrywający choć trochę się chybnie, wysokość wpadki wzrośnie do bez trzech, czyli 800 punktów dla WE.

Najczęściej jednak to WE będą tu rozgrywać, czy to 2/3♦, czy to 1BA(W). Jeżeli przeciwko pierwszej z tych gier N wyjdzie bezpiecznie ♣D, a tak na pewno postąpi, a i w toku dalszej gry zawodnicy NS popiszą się starannym postępowaniem, rozgrywający zostanie ograniczony do ośmiu wziątek. Będzie bowiem musiał oddać trefla, dwa piki, kiera oraz karo. Król atu nie będzie mógł zostać do końca wyimpasowany, jako że broniący zmuszą rozgrywającego do przebicia w ręce trefla.

Dużo lepiej rokuje, jeśli chodzi o nadróbkę, kontrakt 1BA(W), obrońcaN wyjdzie bowiem przeciwko niemu najprawdopodobniej w swojego czwartego najlepszego pika. Tymczasem optymalny byłby dla strony NS atak ♣D (gwoli pełnej ścisłości, poprzedzony ewentualnie ściągnięciem ♠K!?). A tak – po wiście pikowym – S pobije pierwszą lewę ♠A i pewnie pikiem powtórzy (choć nawet zmiana na trefla byłaby już posunięciem spóźnionym). Jego partner zabije ♠K i dopiero teraz zagra ♣D. Rozgrywający przepuści – i gdyby przepuścił też następnego trefla, musiałby już się zadowolić jedynie swoim. Jeżeliby jednak zabił asem drugą rundę trefli asem, już miałby w zasadzie pewne osiem lew. Zagrałby bowiem ♦10 na impas, powtórzył ten manewr – do waleta w ręce, wrócił do dziadka ♥A, jeszcze raz zaimpasował kara – tym razem damą, i ściągnął asa w tym kolorze. W czterokartowej końcówce rozgrywającemu pozostałyby w ręce ♠W 9 oraz ♥K W, obrońca N znalazłby się zaś w przymusie wpustkowym. Gdyby zachował ♠10 7 oraz ♣D 10 S albo ściągnąłby ♠W i wpuścił go pikiem, albo zgrałby ♥K i wpuścił obrońcę z lewej kierem. Tak czy owak, zdobyłby bezcenną nadróbkę.

W protokołach rozdania znajdą się zatem przede wszystkim następujące wpisy: 90 oraz 120 dla WE (rzadziej, rozgrywka na nadróbkę nie jest bowiem bynajmniej banalna), a rzadko 500, a nawet 800 dla tej samej strony. Ale też wpadkowe 100, a może nawet 200 dla NS, niektóre pary WE mogą bowiem przelicytować kartę, chociażby do 3♦, które już da się położyć.

Minimaks teoretyczny: 2♦(WE), 8 lew albo 1BA(WE), 7 lew; 90 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 8 (WE);

♥ – 7 (WE);

♠ – 7 (WE);

BA – 7 (WE).