Rozdanie 22; rozdawał E, po partii WE.

Rozdanie 22 Rozd. E, po partii: EW	♠ T6 ♥ J7 ♦ A82 ♣ K98652
♠ AQJ73 ♥ KQT53 ♦ Q ♣ QJ		♠ 85 ♥ A964 ♦ KT976 ♣ T4
	♠ K942 ♥ 82 ♦ J543 ♣ A73

¹ półforsujące

² także we Wspólnym Języku otwierający nie powinien skakać na 3♥, jego honory w kolorach młodszych mogą bowiem być (i w istocie są) zupełnie bezwartościowe, tak więc W ma nie 17, tylko 12, no ostatecznie 13 miltonów

³ inwit, as i król to dobre karty, a partner może mieć do 17 PC

⁴ z uwagi na układ 5–5 oczywiste przyjęcie

Także tę końcówkę powinna osiągnąć większość duetów linii WE. Teoretycznie są do oddania trzy lewy w kolorach młodszych, ♠K leży jednak pod impasem, a atuty dzielą się 2–2, z wzięciem dziesięciu lew nie będzie więc problemów. Co więcej, aby ograniczyć rozgrywającego do dziesięciu wziątek broniący muszą szybko odebrać dwa trefle, co najwyżej po uprzednim ściągnięciu ♦A. Proszę bowiem zauważyć, co stanie się po pasywnym wiście zawodnika N w atu. Otóż rozgrywający zabije ♥W asem na stole – a na ♥7 wstawi w przelocie ♥9 – utrzyma się zatem w tej ręce, następnie zaś zaimpasuje piki damą w ręce, wróci do dziadka ♥9 (♥A), zaimpasuje piki waletem, ściągnie ♠A i wyrzuci ze stołu trefla. I już będzie miał bezcenne jedenaście wziątek, pozostałe na stole dwa atuty wystarczą mu bowiem do przebicia tam pika – i wyfortowania tego koloru – oraz do przebicia drugiego trefla z ręki. Będzie też można wyrobić i wykorzystać ♦K. Rozgrywający odda tylko jednego trefla i jedno karo.

W protokole tego rozdania znajdą się więc przede wszystkim wpisy 620 oraz 170 dla WE (nie każda para tej linii dogra bowiem końcówkę), ale trafią się w nim też 650 oraz 200 dla tej strony – zwłaszcza te ostatnie, kiedy to konieczność atakującego wistu nie będzie dla gracza N tak widoczna jak w przypadku końcowki – za lew 11 w kiery.

Minimaks teoretyczny: 4♥(WE), 10 lew; 620 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7(NS);

♦ – 8 (WE);

♥ – 10 (WE);

♠ – 9 (WE);

BA – 6 (WE).