Rozdanie 10; rozdawał E, obie po partii.

Rozdanie 10 Rozd. E, po partii: obie	♠ KT ♥ AQ6 ♦ K9642 ♣ KT7
♠ A8 ♥ K8753 ♦ A53 ♣ J63		♠ 96432 ♥ J2 ♦ J ♣ A8542
	♠ QJ75 ♥ T94 ♦ QT87 ♣ Q9

¹ oczywiście nie ma mowy o żadnym otwarciu dwukolorowym

² tylko 15 PC, ale podwójne zatrzymanie w kierach, a ponadto pięciokart karowy, tak czy owak, to najlepszy opis ręki N

Tak potoczy się licytacja na bardzo wielu stołach turnieju, a na prawie każdym ostatecznym kontraktem stanie się 1BA(N). Przeciwko tej grze E wyjdzie najprawdopodobniej ♥W – w kolor partnera, po czym rozgrywający łatwo wyrobi sobie kara oraz piki i skompletuje… co najmniej dziewięć wziątek. A nawet dziesięć, jeżeli na końcu zagra w trefle, ale przed zgraniem wszystkich swoich pików (aby E nie odegrał forty w tym ostatnim kolorze). Wbrew być może pierwszemu wrażeniu, nie był temu winny pierwszy wist kierowy, także po pikowym (i karowym) skończyłoby się na tym samym (dziewięć albo dziesięć lew). Tylko pierwszy wist blotką treflową ograniczyłby rozgrywającego do ośmiu wziątek. Po dojściu swoim pierwszym asem W powtórzyłby treflem, a jego partner lewę tę by przepuścił, więc po dostaniu się do ręki drugim asem W zagrałby swojego ostatniego trefla. A E pobiłby tę lewę asem i odebrał jeszcze dwie treflowe forty.

Z powyższych rozważań wynika, że w protokołach tego rozdania pojawią się przede wszystkim zapisy 150, 180 i 120 dla NS, i to w takiej właśnie kolejności, jeśli idzie o częstość ich występowania.

Minimaks teoretyczny: 4♦(N!), 10 lew; 130dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 6(NS,WE!);

♦ – 10 (N!);

♥ – 6 (NS,WE!);

♠ – 7 (NS);

BA – 8 (NS).