Rozdanie 5; rozdawał N, po partii NS.

Rozdanie 5 Rozd. N, po partii: NS	♠ A65432 ♥ JT ♦ 7 ♣ J963
♠ T9 ♥ A8 ♦ AKJ94 ♣ K875		♠ K87 ♥ KQ954 ♦ T8532 ♣
	♠ QJ ♥ 7632 ♦ Q6 ♣ AQT42

¹ naturalne słabe dwa

² karta za słaba na jakiekolwiek wejście na szczeblu trzech

albo:

¹ naturalne słabe dwa

² karta za słaba na jakiekolwiek wejście na szczeblu trzech

³ po uprzednim pasie: longer kierowy i dobry fit karowy: prośba, aby partner wybrał pomiędzy grą 4♥ a 5♦

¹ multi

² wejście 2♥ można by ostatecznie zaakceptować

³ piki

albo:

¹ multi

² wejście 2♥ można by ostatecznie zaakceptować

³ piki

⁴ po uprzednim pasie: longer kierowy i dobry fit karowy: prośba, aby partner wybrał pomiędzy grą 4♥ a 5♦

albo:

¹ multi

² wejście 2♥ można by ostatecznie zaakceptować

³ naturalne, forsing

⁴ splinter z fitem karowym, silna sugestia renonsu

⁵ wprawdzie graczowi W pali się ♣K, ale i tak zapowiada szlemika – przecież partner wszedł do licytacji na szczeblu dwóch

Gdyby natomiast splinter 5♣ (był dopuszczalny przez stosowany system i) został zastosowany przez E po uprzednim pasie, partner – ze spalonym ♣K – zareagowałby nań negatywnie 5♦.

Szlemik karowy jest w tym rozdaniu – po wskazaniu przezN pików – prześwietnym kontraktem, niełatwym jednak do wylicytowania. Jeżeli bowiem E po otwarciu przeciwnika spasuje (a po 2♠ w zasadzie musi to uczynić, nawet po ewentualnych 2♦ wejście 2♥ jest dosyć wątpliwe, choć dopuszczalne), to nawet jeśli w następnym okrążeniu – po zgłoszeniu przez partnera 3♦ – da splintera 5♣ (jeśli system na to pozwala), to W zareaguje nań negatywnie, pali mu się bowiem ♣K.

Na większości stołów majowego turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski 2013 ostatecznym kontraktem w tym rozdaniu będzie zatem 5♦ (łatwe 12 lew) albo 4♥(E). Przeciwko temu ostatniemu kontraktowi S wyjdzie na pewno ♠D, a jego partner zabije ♠A, i w tym wypadku rozgrywający łatwo więc skompletuje 12 wziątek. Gdyby jednak S wpadł na pomysł pierwszego wyjścia w atu (lub N przepuścił w pierwszej lewie partnerową ♠D!), gra o dwunastą lewę znacznie by się skomplikowała. Powiedzmy, że po zabiciu pierwszej lewy ♥A na stole rozgrywający wyszedłby stamtąd pikiem, a N nie wskoczył asem (!). E wstawiłby z ręki króla, nie mógłby jednak następnie oddać pika i zagrać na przebicie trzeciej rundy tego koloru w dziadku (zgubiłby go bowiem wówczas samoskrót atutowy ręki E), tylko musiałby jeszcze trzy razy zaatutować, zgrać ♦A K i wyjść ze stołu pikiem. N nadal nie mógłby wskoczyć ♠A, przeto jego partner wziąłby tę lewę na ♠D. I musiałby zagrać w trefla, skutkiem czego dwunastą wziątką rozgrywającego stałby się dziadkowy ♣K.

Protokoły tego rozdania winny zdominować wpisy w wysokości 420 dla WE, znajdą się w nim też jednak na pewno także 450, 480 oraz szlemikowe 920 dla tej samej strony.

Minimaks teoretyczny: 6♥(E!), 12 lew; 980 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 12 (WE);

♥ – 12 (E!);

♠ – 6 (NS, WE!);

BA – 11 (WE).