Rozdanie 7; rozdawał S, obie po partii.

Rozdanie 7 Rozd. S, po partii: obie	♠ 7 ♥ AT973 ♦ J32 ♣ QT93
♠ AJ9832 ♥ J8654 ♦ 4 ♣ 5		♠ K64 ♥ KQ ♦ T985 ♣ AKJ4
	♠ QT5 ♥ 2 ♦ AKQ76 ♣ 8762

¹ w zależności od stosowanej konwencji: albo dwukolorówka nas starszych, albo dwukolorówka z pikami

² choć gdy partner ma tylko cztery kara, zapowiedź ta może wpędzić parę NS w kłopoty

W ma duży układ na kolorach starszych, a jego partner silną rękę z fitem pikowym i dwoma starszymi figurami w kierach, prawie każdy duet WE, uczestniczący w piątym już w tym roku turnieju Budimex Korespondencyjnych Mistrzostw Polski powinien więc w tym rozdaniu osiągnąć końcówkę w piki. Przeciwko tej grze S zaatakuje ♦K (z konfiguracji ♦A K…, aby w konwencyjny sposób poinformować partnera, że w drugiej lewie wyjdzie/może wyjść w singla). N powinien zorientować się, że chodzi o singla kierowego (chyba że partner wyszedł z konfiguracji ♦K D…), dołoży zatem lawintalowego ♦W. W drugiej lewie S wyjdzie zatem istotnie w singla kierowego, a w następnej kierową kontynuację ze strony partnera przebije. Wszystkie pozostałe lewy będą już jednak należały do rozgrywającego.

Szybka przebitka kierowa jest konieczna o tyle, że po każdej innej obronie przeciwnik mógłby już zrobić nadróbkę. Wprawdzie musiałby wówczas zaimpasować i ♣D i ♠D, co nie byłoby łatwe, ale po co ryzykować. Tym bardziej że jeżeli nie w kiera, to w drugiej lewie S mógłby łatwo wyjść w trefla, a wówczas jedenaście wziątek byłoby dużo bardziej prawdopodobne. Wystarczyłoby, aby przeciwnik połapał się w rozkładzie atutów…

Protokół rozdania wypełnią jednak przede wszytki wpisy w minimaksowej wysokości 620 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 4♠(WE), 10 lew; 620 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7(NS);

♦ – 8(NS);

♥ – 8(WE);

♠ – 10 (WE);

BA – 7 (WE).