Rozdanie 32; rozdawał W, po partii WE.

Rozdanie 32 Rozd. W, po partii: EW	♠ A65 ♥ KJ62 ♦ A82 ♣ QT2
♠ JT84 ♥ A973 ♦ 73 ♣ J74		♠ K3 ♥ T54 ♦ QJT ♣ AK953
	♠ Q972 ♥ Q8 ♦ K9654 ♣ 86

¹ kolor za słaby i za krótki na popartyjne wejście 2♣

albo:

¹ kolor za słaby i za krótki na popartyjne wejście 2♣

² 7–10 PC, 4♠–5⁺♦, zasadniczo do pasa

Dla odmiany skromna częściówka, rozdanie należy do nieco honorowo silniejszej strony NS, więc zagra ona w nim niewysokie kontrakty: 1BA(N) albo 2♦(S).

Przeciwko 1BA E zawistuje w trefle, raczej blotką, więc rozgrywający weźmie pierwszą lewę ♣D w ręce i wyrobi sobie kara. Po wzięciu kara E ściągnie cztery lewy treflowe i zagra w kiera – do asa w ręce partnera. Siedem lew, 90 dla NS! Wszystkie inne choć trochę racjonalne rozwiązania – na przykład gra e-N-a przez kolory starsze, a nie przez kara – doprowadzą do takiego samego rozwiązania.

Taki sam rezultat punktowy powinien przynieść alternatywny kontrakt 2♦(S). Do oddania będą wówczas ♥A, ♣A K, ♠K oraz wziątka atutowa – i w zasadzie, choćby nie wiem w jak skomplikowany sposób, nie da się tego zmienić. Zatem tu: 8 lew, ale takie samo 90 dla NS!

Takie właśnie wpisy – 90 dla NS – powinny w protokołach tego rozdania dominować. Czasem jednak magiczna bariera stu punktów zostanie przekroczona, np. na linii NS można też wziąć osiem lew w piki, warte 110 punktów. Albo – jak zwykle – poczekać na (poważny) błąd przeciwnika…

Minimaks teoretyczny: 2♠(N!), 8 lew, ; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 8 (NS);

♥ – 7 (N!);

♠ – 8 (N!);

BA – 7 (N!).