Rozdanie 29; rozdawał N, obie po partii.

Rozdanie 29 Rozd. N, po partii: obie	♠ J ♥ J864 ♦ 76 ♣ KJT854
♠ T73 ♥ AQ9532 ♦ 8 ♣ 972		♠ Q9642 ♥ 7 ♦ JT32 ♣ Q63
	♠ AK85 ♥ KT ♦ AKQ954 ♣ A

Nasz System:

¹ acolowski forsing do dogranej

² wejście 2♥ nie miałoby żadnego sensu, WE nic już bowiem w tym rozdaniu nie zwojują

³ standardowy negat

⁴5⁺♠ albo 4♠–5⁺♣/♦

⁵ naturalne, 5⁺♣

⁶ 5⁺♠–4⁺♦ albo 4♠–5⁺♦

⁷ à la czwarty kolor, aby 3BA powiedział silny partner

Wspólny Język:

¹ także teraz wejście 1♥ specjalnych korzyści stronie WE nie przyniesie

² partner może mieć fit karowy i końcówka w ten kolor będzie lepsza niż 3BA

S ma dograną w ręce, kiedy więc nie uda się uzgodnić pików, partner nie sfituje też kar (choć też nie zawsze dostanie ku temu okazję), zapowie 3BA. Gdyby przeciwko tej grze W zawistował w kiera, nie byłoby sprawy, rozgrywający wyrobiłby sobie bowiem kara, jako że dzielą się one 4–1, i łatwo skompletowałby dziewięć wziątek: kier, pięć kar, dwa piki i trefl. Jeśli jednak obrońca W zdecyduje się na pasywne wyjście z blotek w któryś z kolorów czarnych, to rozgrywający będzie bez szans – aby bowiem swoją grę zrealizować, musiałby postępować w sposób antyracjonalny. A mianowicie zabić pierwszą lewę ♠A, ściągnąć ♦A oraz ♣A i… wyjść z ręki dowolnym kierem. Albo też zabić pierwszą lewę ♣A (po pierwszym wiście w ten kolor), ściągnąć ♦A i… wyjść z ręki dowolnym kierem. W obu wypadkach w końcówce udałoby się ustawić przeciwnika E na korzystnej dla rozgrywającego wpustce końcowej. I ta przyniosłaby e-S-owi dziewiątą wziątkę. Pozostańmy zatem przy racjonalnej konkluzji, że po ataku kierowym S zrobi swoje, a po wiście w kolor czarny wpadnie bez jednej (na ogół). Nawet po abstrakcyjnym wiście w singla karo, który bezwarunkowo podałby rozgrywającemu pomocną dłoń, i tak musiałby się on bowiem solidnie napracować, i to w widne karty.

Dużo, dużo łatwiejsza będzie tu do zrealizowania końcówka w kara, kontrakt który na pewno zostanie zapowiedziany na niejednym stole. Przyjmijmy, że W zaatakowałby wtedy pikiem. Rozgrywający zabiłby ♠A w ręce, następnie zaś zgrał ♣A, przebił w dziadku pika, na ♣K pozbył się z ręki kiera, przebił w ręce trefla, przebił na stole kolejnego pika i na dobrego trefla dziadka pozbył się z ręki jej ostatniego kiera – króla. Obrońca W przebiłby tę lewę ♦8, a potem jego partner dostałby jeszcze naturalną wziątkę atutową na swoją konfigurację ♦W 10 3 2. Możliwe byłyby też pewne modyfikacje opisanej wyżej zwycięskiej linii postępowania rozgrywającego.

Z powyższych rozważań wynika, że najczęstszym wpisem w protokole tego rozdania będzie 100 dla WE – za przegranie przez stronę przeciwną bez jednej firmowych 3BA. Wpisy zwycięskie, a przy tym wysokie, tj. 600 dla NS, na pewno też się w nim pojawią, ale nieczęsto. 3BA będą bowiem na ogół przegrywane, a 5♦ – rzadko kiedy zapowiadane.

Minimaks teoretyczny: 3BA(S!), 9 lew; 600 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 10 (NS);

♦ – 11 (S!);

♥ – 8 (S!);

♠ – 7 (NS);

BA – 9 (S!).