Rozdanie 20; rozdawał W, obie po partii.

Rozdanie 20 Rozd. W, po partii: obie	♠ QT5 ♥ 6542 ♦ Q94 ♣ KJ8
♠ ♥ AKQJ8 ♦ KJT875 ♣ A5		♠ KJ743 ♥ T93 ♦ 62 ♣ Q43
	♠ A9862 ♥ 7 ♦ A3 ♣ T9762

Nasz System:

¹ karta bliska acolowskiemu forsingowi do dogranej

² ręka za słaba na odpowiedź 1♠, a uzgodnienie kierów dopiero w drugim okrążeniu

albo:

¹ acolowski forsing do dogranej (tylko trzy przegrywające, na dobrą sprawę brakuje jednak jednej szybkiej lewy, typu A, AK)

² standardowy negat – brak asa i króla oraz wartości je rekompensujących

³ naturalne: 5⁺♥ albo 4♥–5⁺♣/♦

⁴ naturalne, 5⁺♠

⁵ naturalne: 5⁺♥–4⁺♦ albo 4♥–5⁺♦

⁶ trzy kiery

Wspólny Język:

¹ 5⁺♥, forsing

I tę końcówkę w kiery powinna zagrać w zasadzie każda para WE. Ale też tylko końcówkę, gracze szybko bowiem się połapią, że ich połączone ręce nie mają jednak potencjału szlemikowego. Przeciwko 4♥(W) obrońca N zawistuje najprawdopodobniej blotką atu, przynajmniej tam, gdzie nie dostanie zadnego wskazania pierwszowistowego od partnera. Rozgrywający utrzyma się wówczas ♥10 na stole i zagra stamtąd w karo. Aby zapewnić sobie jedenaście wziątek – W będzie musiał wstawić z ręki ♦K. I powtórzyć karem, a potem przebić trzecią rundę tego koloru w dziadku (na wszelki wypadek ♥9, choć akurat ta asekuracja nie jest w tym wypadku konieczna). Jeżeli natomiast rozgrywający wstawi z ręki w pierwszej rundzie koloru ♦W, to odda już dwa kara oraz trefla i będzie się musiał zadowolić tylko swoim.

Wreszcie przypadek ostatni – tam, gdzie S wejdzie do licytacji 1♠, jego partner zaatakuje później przeciwko 4♥(W) w ten właśnie kolor. W zadysponuje wówczas ze stołu ♠W, a zagranego przez S ♠A przebije figurą atutową w ręce. Następnie rozgrywający wejdzie na stół ♥10 (przejmując tam nią zagraną z ręki ♥8) i zagra stamtąd w karo. Jeżeli wstawi z ręki ♦K – będzie już miał dwanaście lew, treflową kontynuację ze strony e-S-a pobije bowiem asem w ręce, przebije w dziadku karo ♥9, na dobrego ♠K pozbędzie się z ręki blotki treflowej, trzy razy zaatutuje i wykorzysta jeszcze trzy dobre kara ręki.

Jeżeli zaś kara zostaną chybione, to N dostanie się do ręki na ♦D i powtórzy atutem. W ten sposób rozgrywający straci nie tylko wziątkę w kolorze karowym, ale też lewę, którą zyskał na pierwszym wiście (pikowym). Po utrzymaniu się w ręce ♥K W będzie bowiem kontynuował stamtąd ♦K, a obrońca S – po pobiciu go ♦A – wyjdzie w trefla. I rozgrywający będzie jeszcze musiał oddać trefla, sam skompletuje zatem jedynie dziesięć lew. Proszę zauważyć, iż przy założeniu, że kara nie zostaną trafione, rozgrywającemu nic nie pomogłoby też, gdyby wcześniej – po wejściu do dziadka ♥10, a przed zagraniem stamtąd w kara – pociągnął dobrego ♠K i wyrzucił nań z ręki trefla…

Podstawowym wpisem w protokole tego rozdania będzie zatem 650 dla WE, dwa pozostałe – 620 i 680 dla tej strony – też jednak będą w nim obecne.

Minimaks teoretyczny: 5♥(WE), 11 lew, 650 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 10 (WE);

♥ – 11 (WE);

♠ – 7 (NS);

BA – 8 (WE).