Rozdanie 24; rozdawał W, obie przed partią.

Rozdanie 24 Rozd. W, po partii: -	♠ T62 ♥ T65 ♦ QJ75 ♣ KT4
♠ QJ73 ♥ Q943 ♦ 32 ♣ A96		♠ K84 ♥ 72 ♦ AKT4 ♣ 8752
	♠ A95 ♥ AKJ8 ♦ 986 ♣ QJ3

¹ na trzeciej ręce przed partią otwarcie wręcz modelowe

² według wskazań teoretycznych, jeśli E zabierze drugi raz głos w licytacji, wskaże pełne otwarcie; tu jednak trudno by mu było ryzykować grę 1♥ na sześciu atutach – w rozdaniu, w którym najprawdopodobniej istnieje równowaga sił pomiędzy stronami; rebid 1BA mógłby z kolei zaprowadzić jego parę zbyt wysoko, może zatem tę problemową pozycję najlepiej rozwiąże trójkowy 1♠

Zresztą gdyby nawet gracz E dał rebid 1BA, ten szczęśliwie zakończyłby licytację, a kontrakt zostałby zrealizowany. Podobnie w przypadku kontraktu pikowego: rozkłady są dla strony WE dosyć przychylne, przeto rozgrywający nie powinien oddać wówczas więcej lew niż ♠A, ♥A K oraz dwa trefle. A na wszelki wypadek także ♦D W siedzą pod impasem.

A zatem – od taktycznej trzecioręcznej akcji w przedpartyjnych założeniach do udanego i efektownego końca, czli minimaksowego kontraktu na siedmiu atutach. Podczas bowiem gdy za ewentualne 1BA WE zapisaliby sobie tylko 90 punktów, to gra pikowa przyniesie im o bezcenne 20 punktów więcej. Warto też zauważyć, iż skoro E powiedział już a, to powinien też konsekwentnie powiedzieć b. Wprawdzie 1♥ – na sześciu atutach – może nawet również udałoby się zrealizować, ale zapis za tę grę, wraz z premią za zrobienie częściówki, wyniósłby tylko 80 punktów.

Możemy się spodziewać, iż w protokołach rozdania najczęściej zagoszczą zapisy w wysokości 90 i 110 dla WE.

Minimaks teoretyczny: 2♠(WE), 8 lew; 110 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (WE);

♦ – 7 (WE);

♥ – 7 (WE);

♠ – 8 (WE);

BA – 7 (WE).