Rozdanie 25; rozdawał N, po partii WE.

Rozdanie 25 Rozd. N, po partii: EW	♠ Q94 ♥ Q3 ♦ 972 ♣ J6543
♠ A853 ♥ T85 ♦ KQJ4 ♣ 97		♠ J6 ♥ KJ62 ♦ T85 ♣ KQT8
	♠ KT72 ♥ A974 ♦ A63 ♣ A2

Kolejna skromna, częściówkowa potyczka, w zasadzie na każdym stole styczniowego turnieju silne 1BA zawodnika S rozpocznie i zarazem zakończy licytację.

Nawet bez specjalnych uzgodnień konwencyjnych przeciwko tej grze obrońca W powinien zaatakować ♦D, aby partner zamarkował (lub zdemarkował) posiadanie ♦10. Jeżeli tak się stanie, pierwszy broniący będzie wiedział, że może zarówno przecież atakująco, jak i absolutnie bezpiecznie kontynuować tym kolorem.

Powiedzmy, że S zabije asem trzecią rundę kar, po czym weźmie się za piki, zagrywając blotkę tego koloru do damy, a potem blotkę – do waleta obrońcy E i króla w swojej ręce. W zabije trzeciego albo czwartego pika asem, ściągnie fortę karową, po czym wyjdzie w trefla albo kierem różnym od dziesiątki. Nic się nie może zdarzyć, S zdobędzie tylko sześć wziątek, a WE – siedem, kontrakt zostanie zatem płożony bez jednej, za 50. Tak powinno się to rozdanie zakończyć na ogromnej większości stołów. Stąd – mimo że to stronie WE wychodzi w tym rozdaniu 1BA (przy absolutnej równowadze sił 20:20 PC), NS uderzylili w licytacji jako pierwsi i w nagrodę oddadzą przeciwnikom nie 90, ale tylko 50 punktów.

Minimaks teoretyczny: 2♥(WE), 8 lew; 110 dla WE.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 6 (NS,WE!);

♦ – 8 (WE);

♥ – 8 (WE);

♠ – 6 (NS,WE!);

BA – 7 (WE).