Rozdanie 26; rozdawał E, obie po partii.

	♠ J742 ♥ 83 ♦ 1073 ♣ K976
♠ 109 ♥ AK974 ♦ QJ8 ♣ Q32		♠ 8653 ♥ QJ6 ♦ A65 ♣ J84
	♠ AKQ ♥ 1052 ♦ K942 ♣ A105

Oczywiste otwarcie 1BA rozpocznie tu i zarazem zakończy licytację. N jest bowiem zbyt słaby na zadanie staymana, a W – mimo dobrego koloru kierowego – ma zrównoważony układ 5333, na pewno zatem nie zdecyduje się na popartyjną interwencję. Przeciwko 1BA(S) W wyjdzie jednak blotką kierową, być może ściągnie wcześniej asa w tym kolorze. Obrońcy zdejmą zatem pięć kierów, po czym w końcówce…

… broniący W będzie musiał wyjść ♣D (!) – tylko w ten bowiem sposób ograniczy rozgrywającego do sześciu wziątek. Po każdej innej kontynuacji gracz S odegrałby bowiem honory pikowe z ręki, wszedł na stół ♣K, ściągnął ♠W i zagrał w karo, musiałby zatem zdobyć siódmą wziątkę na ♦K w ręce.

Jak widać, i tę zwycięską dla strony WE obronę trudno byłoby nazwać banalną, niektóre z gier 1BA(NS) będą zatem realizowane. Stąd w protokołach rozdania znajdą się przede wszystkim zapisy w wysokości 100 dla WE oraz 90 dla NS. Proszę też zauważyć, iż już 2♥(WE) powinny zostać położone, wystarczy, iż obrońcy nie ruszą ani razu trefli i kolor ten będzie musiał rozwiązać sam rozgrywający. Odda wówczas dwa piki, karo oraz trzy wziątki treflowe.

Minimaks teoretyczny: 2♠(NS), 8 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 8 (NS);

♥ – 7 (WE);

♠ – 8 (NS);

BA – 6 (NS,WE!).