Rozdanie 24; rozdawał W, obie przed partią.

	♠ 10 ♥ 94 ♦ AQJ42 ♣ AQ976
♠ K84 ♥ A83 ♦ 1096 ♣ 10853		♠ Q65 ♥ K752 ♦ K53 ♣ KJ2
	♠ AJ9732 ♥ QJ106 ♦ 87 ♣ 4

¹ 5⁺♦–4⁺♣, we Wspólnym Języku możliwy też układ 4♦–5♣ w sile 11–14(15) PC

² w zasadzie do pasa, sześciokart albo bardzo dobrych pięć pików, partner wskazał przecież co najmniej dziewięć kart w kolorach młodszych.

Z punktu widzenia e-S-a statystyczną konfiguracją pików w ręce partnera – po sekwencji, jaką zademonstrował – jest singleton. Istotnie, N ma singlową ♠10, ale ze względu na podział tego koloru 3–3 gra weń potoczy się dosyć przyjemnie. Rozgrywający szybko zaatutuje, odda zatem dwa piki, dwa kiery oraz wziątkę na zaimpasowego ♦K. Wszystkie kolory dzielą się bowiem w tym rozdaniu równiutko, przeto gracze WE nie są w nim stanie niczym przeciwnikowi zagrozić.

Najpopularniejszym wpisem w protokole tego rozdania będzie więc 110 dla NS, tym bardziej że może ona również zrealizować kontrakt 3♦, przynajmniej z naturalnej ręki N. [3♦(S) położyłby wist w atu].

Minimaks teoretyczny: 3♦(N!), 9 lew albo 2♠(NS), 8 lew; 110 dla NS.

Maksymalne liczby lew możliwe do wzięcia przy grze w poszczególne miana:

♣ – 7 (NS);

♦ – 9 (N!);

♥ – 7 (NS);

♠ – 8 (NS);

BA – 7 (NS).